چکیده پایان نامه :

 استفاده از نمادهای اصیل و شناخته شده یک کشور توسط هنرمندان معاصر یکی از شیوه هایی است که آنان در پی می گیرند تا به وسیله آن بتوانند آثاری را بیافرینند که دارای ملیتی مشخص بوده و هویت خاص خویش را داشته باشند.
در این پژوهش سعی برآن شده است که میزان و چگونگی استفاده از نمادها توسط هنرمندان معاصر ایران تحت بررسی قرار گیرد و در آخر بر اساس نوع کاربرد آن ها و داوری هایی با اهداف مختلف، به این نکته برسیم که کاربرد نمادهای اصیل تا چه حد بر آثار تأثیر گذاشته و توانسته است هویت ایرانی را برای آنان به ارمغان آورد.
 برای دستیابی به این هدف به بررسی آثار نقاشان معاصر ایران پرداخته شده است که نقاشان تا قبل از انقلاب بر اساس نمونه های آثار و جایگاه ویژه نماد در آثارشان انتخاب گردیده اند، اما در بررسی نقاشان پس از انقلاب تجزیه و تحلیل بر روی آثار منتخب و برگزیده دو سالانه های نقاشی معاصر ایران صورت گرفته است.
نگارش و گردآوری این رساله با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای صورت گرفته است. با بررسی دوره های مختلف نقاشی معاصر ایران در می یابیم که هنرمندان ایرانی به شیوه ها و طرق گوناگون از نمادها بهره جسته و آنها را در آثار خویش به کار گرفته اند و در هر زمانی بر اساس ساختار جامعه آن روز ممکن است گونه ای از نماد بیشتر استفاده شده باشد.
یکی از مقوله هایی که هنرمندان را به استفاده بیشتر از نمادها در خلق آثار وا می دارد مسأله هویت ایرانی است که مسأله ای پر رنگ و مهم در ذهن هنرمندان و هنردوستان معاصر است و استفاده از نمادهای اصیل و شناخته شده یک کشور یکی از راه های وصول به آن در هنر امروز می باشد که در بسیاری از آثار هنرمندان معاصر نمود کرده است.