به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره، به نقل از معاونت پژوهشی دانشگاه_ به مناسبت برگزاری چهلمین جشنواره‌ی فیلم فجر، وبینار تخصصی «دانشگاه یا مدرسه‌؟ مسئله‌ این است» به کوشش دانشکده‌ی هنر و همکاری معاونت پژوهشی سوره، روز پنج‌شنبه مورخ ۱۴ بهمن‌ماه ۱۴۰۰ از ساعت ۱۳ الی ۱۴ به صورت مجازی برگزار شد.

در این نشست دکتر رامتین شهبازی، به عنوان سخنران و دکتر کاظم نظری در جایگاه دبیر علمی نشست حضور داشتند.

دکتر نظری ضمن تبریک دهه‌ی فجر و خوش‌آمد گویی به حاضرین به معرفی موضوع نشست پرداخت. سپس از دکتر رامتین شهبازی خواست تا دیدگاه خود را دراین‌باره مطرح کند.

رامتین شهبازی در ابتدا اشاره کرد که موضوع مدنظر آن چیزی است که در فضای آموزشی امروزه بسیار مورد توجه است. اینکه چرا تحصیلات دانشگاهی سینما به بازار کار ختم نمی‌شود مسئله‌ای است که از لحاظ علمی و آموزشی مهم است. گاهی علی‌رغم آگاهی به نقاط ضعف به دلیل مشغله از آن غافل می‌شویم.

شهبازی در باب تفاوت مدرسه‌ی سینمایی و دانشگاه تصریح کرد: مدرسه‌های سینمایی یا «school‌» ها در دنیا و ایران مسیر و روند روشن‌تری نسبت به دانشگاه دارند زیرا کارکرد آکادمیک ندارند و با سیستم وزارت علوم درگیر نیستند. در این مراکز سرفصل‌های درسی بنابر نیاز هنرجو تدوین می‌شود. در دانشگاه به دلیل مدرکی که تعلق می‌گیرد و پشتوانه‌ی حقوقی که دارد سرفصل‌های از قبل تعیین‌شده تدریس می‌شود. در مدرسه‌های سینمایی علاوه بر دروس متفاوت شاهد ارتباط متفاوت آن‌ها با بازار کار حرفه‌ای نیز هستیم.

وی در ادامه با ذکر اینکه تدریس و منابع درسی ما در ایران با جریان سیال و فعال سینما هم‌خوانی ندارد و قدیمی است افزود: سینما به دلیل غربی بودن به صورت آکادمیک وارد ایران نشده و ورود آن تجربی و ترجمه‌شده بوده است. سینمای ما هنوز هم ساختار سنتی دارد زیرا دستورالعمل خود را از دانشگاه نمی‌گیرد؛ بقای آن تاکنون به این شکل بوده و نیازی به مراکز آکادمیک نداشته است. از دهه‌ی ۵۰ و ۶۰ شمسی خیلی از فیلم‌سازان وارد دانشگاه شدند یا از طریق دانشگاه به سینما ورود کردند که به هر حال نشانه‌ای از تأیید دانشگاه است، اما بدنه‌ی سینما به تحصیلات دانشگاهی اهمیتی نمی‌دهد و نیروی خود را از دانشگاه نمی‌گیرد. این وضعیت باعث شده است تا دانشجویان سینما فکر کنند تنها با تحصیل در رشته‌ی سینما نمی‌توان وارد کار در سینما شد. اگر از ابتدا یا حداقل بعد از انقلاب فرهنگی مسیر مشخصی برای مدرسه‌ی سینمایی و دانشگاه مشخص می‌شد، انتخاب برای علاقه‌مندان ورود به سینما هدفمند صورت می‌گرفت.

شهبازی خاطرنشان کرد: طی مطالعه مدارس سینمایی موفق متوجه شدیم که در این مدارس تنها دروس عملی تدریس نمی‌شود و دروس نظری مثل تاریخ فلسفه، جامعه‌شناسی و اقتصاد هنر هم آموزش داده می‌شود.

در ادامه دکتر شهبازی به بررسی دو مدرسه یا دپارتمان سینمای مطرح دنیا پرداخت تا وجوه تمایز آن‌ها با مراکز آموزشی ایران را مشخص کند. شهبازی گفت: اولین نمونه مدرسه‌ی سینمایی «ووچ» لهستان است که دپارتمان‌های کارگردانی، بازیگری و سینمای آن دروس متفاوت و متناسب با نیاز دانشجو تدریس می‌شود. سرفصل‌های این مدرسه با وجود قدمت زیاد دائماً در حال به‌روز شدن هستند تا مطابق با پیشرفت سینما باشند. نحوه‌ی آموزش به شکلی است که هنرجو نه‌تنها در کشور لهستان که در سایر نقاط دنیا نیز توانایی فعالیت حرفه‌ای را داشته باشد. تحصیل در مقطع دکتری این مدرسه با رویکرد پژوهش کاربردی است تا افراد بتوانند در مورد موضوعات روز و مورد نیاز سینما تحقیق و بررسی کنند.

شهبازی در بررسی بعدی خود به دپارتمان سینمایی UCLA دانشگاه لس‌آنجلس پرداخت و تشریح کرد: در این دپارتمان با شعار «ما خلق‌کنندگان را خلق می‌کنیم» رشته‌های زیادی تدریس می‌شود. در این مدرسه شیوه‌ی تدریس مدرسه‌ای با دانشگاه تلفیق شده و مسیر مشخصی برای هنرجویان در نظر گرفته شده است. در مقطع کارشناسی ارشد این دپارتمان رشته‌هایی مثل کارگردانی، پژوهش هنر، فیلم‌نامه‌نویسی و فیلم‌برداری تدریس می‌شود. برای مثال مسیر تحصیل برای رشته‌ی فیلم‌نامه‌نویسی در سال اول به‌طور متمرکز آشنایی با اصول فیلم‌نامه‌نویسی است و در سال دوم باید چهار فیلم‌نامه را تکمیل کنند. در رشته‌های فیلم‌برداری و کارگردانی علاوه بر دروس عملی باید واحدهای نظری نیز گذرانده شود و در فعالیت‌های عملی شرکت کرده و با دیگران همکاری کنند.

دکتر رامتین شهبازی در بخش آخر نشست و در مقام مقایسه‌ی مراکز آموزشی ایران اذعان کرد: در ایران تا قبل از انقلاب موازی با دانشگاه سینمای آزاد را داشتیم که جنبه‌های تولیدی در آن بارز بود و بعد از انقلاب به شکل انجمن سینمای جوانان درآمد که تا قبل از تعطیلی نتایج خوبی به همراه داشت. در نتیجه جریان آموزش باید به سینما متصل شود و این امری اجتناب‌ناپذیر است. هر کدام از مراکز آموزشی باید نسبت خود را با سینما بداند و تعیین کند.

در آخر به سؤالات علاقه‌مندان پاسخ داده شد و دکتر نظری پس از جمع‌بندی مباحث از تمام شرکت‌کنندگان تشکر کرد.