روابط‌عمومی دانشگاه سوره - چندی قبل برندگان نهایی چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر مشخص شدند. در بین تمام برگزیدگان این رویداد مهم فرهنگی و هنری یک نام برای ما خانواده سوره بیش از همه جلب‌توجه می‌کرد. دکتر «مسعود سخاوت دوست» مدرس موسیقی دانشگاه سوره که برای دومین سال پیاپی سیمرغ بلورین جشنواره فجر را در بخش موسیقی فیلم کسب کرد. با او به بهانه دریافت جایزه برای آهنگسازی در دو فیلم «عطر آلود» و «شماره 10» گفتگو کردیم.

ماجرای تحصیلات شما قصه جالبی دارد. چه خوب که قبل از ورود به بحث قدری درباره دوران تحصیل خودتان برایمان بگویید.

ورود من به دانشگاه در مقطع کارشناسی با رشته مهندسی عمران دانشگاه قزوین آغاز شد و در نهایت به اتمام رسید. سپس با علاقه‌ای که به حوزه موسیقی داشتم تصمیم گرفتم مقطع کارشناسی ارشد را در رشته آهنگسازی تحصیل کنم و همین هم باعث شد وارد دانشگاه سوره شوم. پس از دریافت دانشنامه ارشد دوباره تصمیم گرفتم در رشته دیگری در مقطع کارشناسی ارشد رشته فلسفه و سپس در مقطع دکتری در حوزه حکمت متعالی فلسفه در دانشگاه بین‌المللی قزوین تحصیلاتم را دنبال کنم. در حال حاضر نیز به‌عنوان مدرس دانشگاه سوره درس شناخت موسیقی و موسیقی فیلم را تدریس می‌کنم.

عمران، موسیقی، فلسفه؛ آیا همه این‌ها جزء علاقه‌مندی‌های فردی شما بودند؟ آهنگسازی فیلم کجای این معادله قرار می‌گیرد؟

باید بگویم ابتدا علاقه زیادی به فلسفه داشتم و ادبیات جهانی و موسیقی به ترتیب در اولویت‌های بعدی قرار می‌گرفت. آهنگسازی برای فیلم‌ها هم ماجرای دیگری است؛ یعنی برای آهنگسازی یک فیلم و یا تئاتر، نیازمند نگاه برون صنفی هستیم. به بیان ساده‌تر هنرمند باید پا از صنف هنری خود فراتر بگذارد تا با حوزه‌ای که برای آن آهنگ می‌سازد، آشنا شود. به همین دلیل بحث درام، ادبیات نمایشی و فیلم‌نامه در این حوزه از اهمیت خاصی برخوردار است.

از نگاه شما به‌عنوان یک متخصص حوزه موسیقی، آیا توانسته‌ایم در زمینه موسیقی فیلم بین همه عوامل اجرا یعنی کارگردان، آهنگساز و سایر عوامل مرتبط به یک زبان مشترک دست‌یابیم؟

همیشه پیدا کردن یک زبان مشترک بین صنف‌هایی که برای آنها آهنگسازی می‌شود می‌تواند یک چالش باشد. به‌طور مثال ایجاد یک رابطه منطقی بین آهنگساز و کارگردان به‌مراتب مهم‌تر و ضروری‌تر از یک ساختار آهنگسازی برای فیلم است؛ چراکه هر موسیقی در هر تصویری تأثیر خود را خواهد داشت و آن تأثیری که مدنظر کارگردان و مؤلف تصویر است، باید مدنظر آهنگساز قرار بگیرد. بنابراین پیدا کردن یک ادبیات مشترک یا فهم مشترک در اولویت رشته موسیقی فیلم محسوب می‌شود.

ماجرای آشنایی و همکاری شما به عنوان آهنگساز فیلم‌های «عطرآلود» و «شماره 10» به چه صورت بود؟ آیا عوامل فیلم‌ها را از قبل می‌شناختید؟

با عوامل فیلم «شماره 10» تاکنون همکاری نداشتم و این نخستین همکاری مشترک من با کارگردان وتهیه کننده فیلم «شماره 10» بود. مدت‌ها قبل از طریق مجری طرح پروژه برای این کار دعوت شدم و از آنجایی که کارهای هیجانی را می‌پسندم، همکاری در این پروژه را پذیرفتم.

در فیلم «عطرآلود» اما به دلیل شناخت قبلی که با کارگردان این فیلم آقای هادی مقدم داشتم و به لحاظ سلیقه‌ای به هم نزدیک هستیم، نتیجه کار قابل قبول شد و همکاری خوبی رقم خورد.

ظرفیت‌های دانشگاه سوره در حوزه موسیقی و به‌ویژه موسیقی فیلم را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

در رابطه با دانشگاه سوره و پتانسیل‌های آن می‌توان گفت در گذشته علی‌رغم اینکه شرایط شرکت در دانشگاه‌های تهران و هنر را داشتم؛ اما دانشگاه سوره را انتخاب کردم. با توجه به اعضای هیأت علمی این دانشگاه، آن دوره در حوزه موسیقی، دانشگاه سوره ازلحاظ فنی و هیأت علمی جایگاه برجسته‌‌تری داشت، به همین دلیل اولویت انتخاب من دانشگاه سوره بود. تقریباً تمام دانشجویان آن دوران جایگاه خوبی کسب کردند و کارهای برجسته‌ای در داخل و خارج از کشور انجام دادند. همین حالا هم با یک پژوهش ساده می‌توان فهمید جایگاه دانشگاه سوره در حوزه موسیقی چگونه است. خوشبختانه همواره در جشنواره‌ها و اجراهای مختلف، همیشه دانشجویان دانشگاه سوره حضور دارند و حتی در سال‌های اخیر، از این دانشگاه نفراتی به‌عنوان کاندید یا برگزیده جشنواره‌های مختلف می‌شوند.

فضای حاکم بر رشته موسیقی دانشگاه سوره طی یک دهه گذشته چگونه بوده است؟ آیا آن صمیمیت و ارتباط دوسویه مانند هر رشته دیگر میان دانشجویان، استادان و هیأت علمی این رشته نیز وجود دارد؟

فضای دانشگاه سوره در حوزه موسیقی که سال 1388 وارد آن شدم، با سایر دانشگاه‌ها بسیار متفاوت بود. به‌گونه‌ای که می‌توان گفت در دانشگاه صمیمت بیشتری بین اعضای هیأت علمی و دانشجویان وجود داشت. امیدوارم این فضا در حوزه موسیقی دانشگاه مجدداً شکل بگیرد. هر چه این ارتباطات بیشتر باشد یادگیری علمی موسیقی رشد می‌کند و کشور در این حوزه پیشرفت زیادی را تجربه خواهد کرد. همه این‌ها منجر به افزایش جایگاه علمی و فرهنگی ما به‌ویژه در دانشگاه سوره می‌شود.

به‌عنوان سؤال پایانی چقدر با دانشجویان خود در حوزه‌های مختلف موسیقی تعامل و همکاری دارید؟

ارتباط من با دانشجویان مانند رابطه استاد و دانشجو نیست؛ بلکه من خود را به‌نوعی دانشجو می‌دانم و معتقدم در تأثیرات این حوزه یک رابطه متقابل وجود دارد. درواقع در شیوه کار من آموزش در یک گفتمان صورت می‌گیرد؛ به‌گونه‌ای که به لحاظ فنی و محتوایی با دانشجویان در تعامل کاملاً مستقیم قرار دارم. ناگفته نماند در آثار نیز حدود ۹۹ درصد از دانشجویان موسیقی که در ۱۵ سال تدریس با آنها آشنا شدم، به‌نوعی حضور دارند و آنها هستند که کارهای مختلف را در حوزه آهنگسازی به‌ویژه در بخش نوازندگی جلو می‌برند.

از جنابعالی برای وقتی‌که به این مصاحبه اختصاص دادید سپاسگزارم.

من هم از شما متشکرم و آرزوی موفقیت دارم.