باشگاه خبرنگاران جوان به دنبال درگذشت هنرمند فقید استاد «احمد خلیلی فرد» طی گزارش مفصلی سه دهه فعالیت هنری وی را مرور کرد.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره، در بخشی از این گزارش آمده است:
«احمد خلیلی فرد، یکی از نقاشان و مجسمه سازان پیشکسوت بود که در سال ۱۳۳۹ به دنیا آمد. وی فارغ التحصیل کارشناسی نقاشی از دانشکده هنر‌های زیبا و کارشناسی ارشد همین رشته از دانشگاه تربیت مدرس بود.
او عضو هیئت علمی دانشگاه، انجمن هنرمندان نقاش ایران، موسسه توسعه هنر‌های تجسمی، انجمن نقاشان +۳۰، مدرس دانشگاه‌های سوره، علم و فرهنگ و هنر و معماری یزد بود.
خلیلی فرد، داوری چهارمین جشنواره هنر‌های تجسمی (هنر جوان)، داوری جشنواره هنر‌های تجسمی (پرتو حُسن) حوزه هنری، حضور در هشتمین بی‌ینال داکا (بنگلادش) را در کارنامه هنری اش داشت و توانسته بود جوایز مختلفی از جمله مدال برنز و دیپلم افتخار از ترینال پاریس در سال ۲۰۰۲، جایزه و دیپلم افتخار هنر مقاومت سال ۱۳۸۷ را بدست آورد.
او در یکی از گفت وگو‌های خود، درمورد نحوه شکل گیری علاقه به نقاشی و مجسمه سازی گفت: هنر مانند نطفه‌ای است که درون آدمی شکل می‌گیرد و به‌تدریج، رشد می‌کند و به یک خواست تبدیل می‌شود و بی‌آن‌که خود شخص بداند، وارد حیطه‌ای می‌شود.
همه کودکان به نقاشی علاقه‌مند هستند، دوست دارند آن‌چه در ذهن و مخیله‌شان هست را تصویر کنند. در میان علاقه‌مندان به رشته‌های هنری یک گروهی از سایرین توانایی بیشتری دارند و می‌توانند از پس شرایط زندگی و سایر مسائل هنری بربیایند و در آن هنر ثابت‌قدم می‌مانند.
در همه جای جهان این امر هست، در ایران ما این مسأله شدیدتر است چرا که پدر و مادر‌ها ممانعت می‌کنند. البته درگذشته این ممانعت بیشتر، ولی الان بهتر شده‌است. فکر می‌کنند نقاشی و هنر پس از علم و در جایگاه دوم قرار دارد. نمی‌دانند بخشی از علم براساس تخیل و براساس ذهنیت همین هنرمند‌ها و نقاش‌ها به‌وجود آمده‌است.
به اعتقاد من خداوند علاقه به هنر را در نهاد هر انسانی می‌گذارد، یعنی من با اجازه و اذن خداوند و به فرمان اوست که نقاش شدم، نه این‌که من خودم علاقه‌مند شده‌باشم. سبب این علاقه را خداوند ساخته و خواسته که من نقاش بشوم.
احمد خلیلی فرد، درمورد نحوه ورود خود به عرصه هنر بیان کرد: در سال ۶۲ وارد دانشکده هنر‌های زیبا شدم. شروع کلاس‌های من با استاد رویین پاکباز بود و تا زمانی که فارغ‌التحصیل شدم، به مدت چهارسال با ایشان تمرین می‌کردیم و حاصلش را در آثار امروز من می‌بینید. ایشان دوره نگارگری ایران را از مکتب اصفهان، هرات، تبریز و تمام مکاتبی که در نگارگری که امروز به‌غلط می‌گویند مینیاتورـ برای ما شکافت و به ما فهماند از چه چیز آن بهره ببریم و چه چیز را کنار بگذاریم. مانند این‌که هانری ماتیس چگونه از نگارگری ایرانی استفاده کرد و معترف است که مدیون مطالعه دوره نگارگری ایرانی است؛ به‌هرحال این نگارگری ایرانی در وجود من ته‌نشین شد و بعد از فارغ‌التحصیلی، من آن را با نقاشی‌های مکتب «آرت نوو» که سردمدارانش گوستاو کلیمت وآلفونس موخا بودند؛ ترکیب کردم.
در ماه‌های گذشته بود که مدیران هنری عرصه تجسمی با احمد خلیلی فرد دیداری داشتند و خلیلی فرد به بیان خاطراتی از دوران تدریس در دانشگاه، حضور در جشنواره‌های مختلف و همکاری و همنشینی با هنرمندانی همچون مرحوم حبیب الله صادقی پرداخت و با اشاره به برخی از آثار شاخص خود همچون «معراج» و «ظهر عاشورا»، ضمن ابراز ارادت به حضرت سیدالشهدا (ع) از نحوه شکل گیری ایده خلق این آثار تا طراحی و نقاشی آن، مطالبی را بیان کرد.
محمود سالاری، معاون امور هنری وزارت ارشاد در این دیدار، با اشاره به آثار این هنرمند پیشکسوت گفت: استاد خلیلی فرد به معنای واقعی کلمه یک هنرمند است، او دارای ویژگی‌های منحصر به فردی است که این هنرمند را از دیگران متمایز می‌کند؛ به طوری که اعلام وفاداری به ارزش‌های آفریده شده در دوران انقلاب اسلامی و همچنین، ابراز ارادت به اهل بیت (ع) و آفرینش فداکاری و ایثار را در آثار این هنرمند نقاش مشاهده کرده‌ایم.
گفتنی است که احمد خلیلی فرد، دارای نشان درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود و توانست برنده جایزه و دیپلم افتخار هنر مقاومت در سال ۱۳۸۷ شود.»
نظر خود را بنویسید