به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره، وبینار مرمت آثار و ابنیه تاریخی که با تدریس مهندس اسدالله وش همراه بود، روز پنج‌شنبه ۹ اردیبهشت‌ماه 1400 به صورت مجازی در سامانه سیباد دانشگاه سوره برگزار شد.

مهندس اسدالله وش صحبت‌های خود را با تعریف تاریخ و تفکیک آن با باستان شروع کرد و گفت: یک اثر تاریخی با باستانی متفاوت، و نوع برخورد ما مهم است. ما به آثار دوره تاریخی می‌گوییم تاریخی، و به پیش از تاریخ، می‌گوییم باستانی؛ تفاوتش هم از زمان اختراع خط است. تاریخ از مکتوب شدن به وجود می‌آید و اثری غیر از نوشته‌ها نیز می‌شود دوره باستان. اولین آثار مکتوب ما، از دوره هخامنشیان به‌دست آمده است.

اسدالله وش در ادامه به تعاریف فرهنگ، آثار، حفاظت و مرمت پرداخت و افزود:

فرهنگ مجموعه رفتارها، آیین ها و پوشاک ماست؛ حال این فرهنگی که به وجود آمده، ویژگی‌هایی دارد.

ما فرهنگ خوب و بد نداریم؛ در واقع آثار تاریخی و باستانی از فرهنگ یه کشور تبلور پیدا می‌کند.

حفاظت به معنای نگهداشتن است که ما با همه ویژگی‌های یک اثر تاریخی، توانایی نگه داشتن آن را داشته باشیم. نگه داشتن آن، آینده ما را می‌سازد چون رشد و بالندگی فرهنگی برای ما به ارمغان می‌آورد. ما با تکیه به این ارزش‌ها، خط سِیر برای خودمان درست می‌کنیم. در واقع نگه‌داشتن یک اثری تاریخی برای آیندگان، هدف حفاظت ما می‌شود.

مرمت با تعمیر شباهت دارد ولی تفاوت آن این است که مرمت با شناخت و مبانی نظری خاصی پیش می‌رود. ما در مرمت حق نداریم چیزی از اثر حذف کنیم و باید در هر صورتی  ارزش‌ها و معانی آن حفظ شود. زیرا هر اثری که به ما اطلاعاتی می‌دهد، نباید به سادگی از آن بگذریم.

وی در ادامه به انواع مرمت اشاره کرد و افزود:

ما ۳ نوع مرمت داریم:

مرمت استحفاظی؛ مرمت استحکامی؛ مرمت جامع؛

استحفاظی یعنی برگرداندن آن اثر به حالت اولیه‌اش وجود ندارد و فقط در حالتی که هست با مرمت اصولی حفظ می‌کنیم. به مانند تخت جمشید.

در مرمت استحکامی، آثار تاریخی ماهیت خودشان را از دست ندادند و سرپا نیز هستند؛ ولی کاربری و زندگی جدید نمی‌توان به آن تزریق کرد. به مانند عالی قاپو؛ ما این اثر را فقط مستحکم نگه می‌داریم.

مرمت جامع هم یعنی می‌توانیم به صورتی مرمت کنیم که کاربری جدید به آن بدهیم.

مهندس اسدالله وش در ادامه صحبت‌های خود، آثار متعددی از بناهای تاریخی و باستانی ایرانی را به شرکت‌کنندگان نشان داد و نوع مرمت، ساخت و ویژگی‌های تاریخی و فرهنگی آن را بررسی کرد.

وی در بخش آخر صحبت‌های خود تصریح کرد: ما آثارمان چه در معماری چه مینیاتوری، یک اصول و پایه مشخص دارند و پشت هر کدام از بناهای تاریخی ما، یک اندیشه در آن شکل گرفته است.

ما باید یک بنا را از هرجهت بشناسیم؛ به همین جهت یک معمار ایرانی، زیباست که روش ایرانی را پیش بگیرد. و بهتر است ما معماری‌های غربی را در کارمان زیاد وارد نکنیم؛ زیرا آن معماری‌ها و بناها، طبق اصول و فرهنگ یک کشور دیگر ساخته شده است.

در آخر نشست نیز به سوال‌های شرکت کنندگان‌ پاسخ داده شد.