دعوت پيامبران الهي در دو چيز خلاصه مي‏شود: 1- عقايدي كه حكم اساس و ريشه دين است. 2- دستورهاي عملي كه متناسب با عقايد و برخاسته از آن‏ها مي‏باشد. (1) دانشمندان اسلامي بخش عقايد دين اسلام را اصول دين، و بخش احكام عملي را فروع دين ناميده‏اند. به تعبير ديگر فروع دين در مقابل اصول دين ، مجموعه اموري است كه كم يا زياد بودن آن ها لطمه اي به اصل دين نمي زند، اگر چه عمل نكردن به آن ها ـ بدون انكار قلبي ـ باعث فسق مي شود. در مقابل اصول دين ، مجموعه باورهايي است كه اساس دين اسلام را تشكيل مي دهد و مسلماني بدون آن ها ميسر نيست و انكار هر يك از آن ها موجب كفر مي شود. با اين كه اين دو اصطلاح شهرت بسياري دارند و در تاريخ انديشه هاي ديني در اسلام ، نقش برجسته اي ايفا كرده اند، اَمّا در قرآن و نيز در احاديث شيعه و اهل سنت چيزي به عنوان تقسيم بندي معارف ديني به صورت اصول و فروع فعلي وجود ندارد. اين امر نشان مي دهد كه اين دو اصطلاح "كلامي " بوده و آن دو را برخي از متكلمان وضع كرده اند. اصول دين از نگاه اسلام عبارتند از: توحيد، نبوت و معاد. در مذهب شيعه دو مساله ديگر هم به عنوان اصول مذهب ذكر شده است: عدل و امامت. فروع دين هم عبارتند از: نماز، روزه، خمس، زكات، حج، جهاد، امر به معروف، نهي از منكر، تولي و تبري. پي نوشت: 1. مصباح يزدي، محمدتقي، آموزش عقايد، نشر بين الملل، تهران، 1377ش، ص11.