به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره، به نقل از معاونت پژوهشی دانشگاه_ نشست تخصصی با عنوان «گراماتولوژی پساکار کردگرای فلسفه و هنر در ایران و غرب (اپیزود اول از دوران کهن تا مدرن متأخر)»، به همت دانشکده معماری و شهرسازی و با همکاری معاونت پژوهشی دانشگاه سوره؛ روز سه­ شنبه مورخ 23 آذر 1400 ساعت 18:30 الی 20:15 به صورت مجازی در سامانه سیباد دانشگاه سوره برگزار شد.

این وبینار با حضور پیام فرهمند، پژوهشگر معماری و مدرس دانشگاه، به عنوان سخنران و زینب داعی ­پور، مدیر گروه معماری دانشگاه سوره، به عنوان دبیر نشست برگزار شد.

فرهمند در ابتدا معماری را هنر فرم­دادن به توده خواند و بیان کرد: برای تعریف دقیق معماری باید آن‌را طبقه­­ بندی کرد. در این راستا می­توان معماری را به چهار دوره نور و متافیزیک حضور، از مفهوم تا مصداق در جریان­ های مدرنیسم، گراماتولوژی مانیفست معماری و تاشدگی فلسفی تقسیم کرد.

وی ضمن اشاره به شکل­گیری و انواع موتیف­ ها در معماری ایران و جهان، در خصوص اولین دوره طبقه­ بندی شده بیان کرد: در دوره اول، هنر و معماری ایران نسبت به سایر کشورها برتری داشت. شروع تفکرات غرب در حوزه معماری از حکمت هنر ایرانی بود که در آن زمان به اهمیت نور و متافیزیک توجه خاصی میشد. همچنین تأثیرات هنر ایرانی را می­توان در غرب و به خصوص در شیکاگو یافت. همچنین با شروع دوره مدرن، خدای دست نیافتنی و نامرئی به یک انسان و بت تبدیل شد. البته در این دوره به معماری ارتباط­ گر یعنی استفاده انواع نما در یک معماری نیز توجه شد.

فرهمند در ادامه گفت: در دومین دوره، یعنی از مفهوم تا مصداق در جریان­ های مدرنیسم اپیزودهای مدرنیسم از بین می ­روند. در این زمان کشور ایران در حوزه معماری به طور کامل از غرب تقلید می­ کرد چرا که از دنیا عقب افتاده بود و با تقلید خود سعی در پیشرفت و تبدیل شدن به بهترین­ ها بود.

این پژوهشگر با اشاره به دوره سوم معماری تصریح کرد: این دوره به ضرورت ارتباط نظریه­ های عملکردگرا، استفاده از دیاگرام و اپیزودهای هنری و معماری پسا کارکردگرا تأکید دارد که در واقع به عنوان یک نقطه عطف در معماری ایران محسوب می­ شود. در دوره سوم معماری ایران از مدرن به پست مدرن سوق داده ­شد؛ البته دنیای پست مدرن باید ادامه دهنده و به‌روزشده دنیای مدرن باشد در حالی که فقط به نوعی از اغراق و زیاده­ روی در دوره مدرن تبدیل شد.

وی در مورد آخرین دوره طبقه­ بندی شده در معماری خاطرنشان کرد: این دوره که به تاشدگی فلسفی و مجاورت مشهور است در واقع به روی هم قرارگیری مورفلوژی ساختاری اشاره دارد که امروزه در ایران بسیار درگیر آن هستیم؛ اما متأسفانه این موضوع در حوزه معماری به فراموشی سپرده شده است. همچنین این دوره بیشتر به کاربری مسکونی مربوط می­ شود.