به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره_ علی امرالهی مدرس گروه آموزشی معماری در دانشگاه سوره در گفت‌وگو با واحد روابط عمومی دانشگاه سوره، در رابطه با سابقه تدریس در دانشگاه گفت: مدت سی سال است که کار تدریس انجام می‌دهم. از سال ۱۳۷۰ در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی کار خود را آغاز کردم و تاکنون حدود ۳۰ سال است که تدریس می‌کنم، البته در این مدت ۳۰ ساله ۵ سال از آن را ایران نبودم. دانشگاه سوره از سال ۱۳۷۳ تأسیس شد که از همان زمان مشغول تدریس در این دانشگاه شدم. برای رشته‌های معماری، شهرسازی، هنرهای تجسمی و موسیقی کلاس آموزشی برگزار کردم و درس صوت‌شناسی و آکوستیک برای دانشجویان رشته موسیقی تدریس می‌کردم.
وی افزود: با دانشجویان هنرهای تجسمی، هندسه مناظر و مرایا، در رشته معماری تأسیسات برقی و تأسیسات مکانیکی و تنظیم شرایط محیطی، در رشته معماری داخلی تنظیم شرایط اقلیمی و تنظیم شرایط نور و صوت و در رشته شهرسازی تأسیسات و زیرساخت‌های شهری را تدریس می‌کردم؛ اما در حال حاضر بیش از دو کلاس در دانشگاه سوره ندارم که هر دو کلاس با دانشجویان مقطع کارشناسی معماری و معماری داخلی است.
علی امرالهی درباره حضور و فعالیت در دانشگاه سوره و همچنین سطح دانشجویان آن اذعان کرد: به دلیل اینکه کار خود را در دانشگاه شهید بهشتی آغاز کردم و در بدو تأسیس دانشگاه سوره به این دانشگاه معرفی شدم؛ در ابتدا دید مثبتی به دانشگاه سوره نداشتم؛ اما انصافاً در تمام این سال‌هایی که در دانشگاه سوره بودم، دانشجویان بسیار شاخص بودند. دانشجویانی بسیار باهوش، بااستعداد و علاقه‌مندی داشتم که در حال حاضر تعدادی از آنان مدرک دکترا را اخذ کرده و در جایگاه‌های مختلف کاری و اجتماعی مشغول به کار هستند. همچنین، بسیاری از آنان استاد دانشگاه یا مدیران ارشد مراکز دولتی و خصوصی هستند.
امرالهی در ادامه خاطرنشان کرد: پس از ۳۰ سال تجربه تدریس، به جرئت می‌توانم بگویم دانشجویان دانشگاه سوره به هیچ عنوان از دانشجویان دانشگاه‌های دولتی ضعیف‌تر و به لحاظ کاری کم‌کارتر نبودند. در یک دوره زمانی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران تدریس داشتم و در دانشگاه سوره نیز تدریس می‌کردم؛ دانشجویان دانشگاه سوره اگر در سطح بالاتری نبودند، پایین‌تر نیز نبودند؛ یعنی از نظر من بسیار دانشجویان با انگیزه، قوی، علاقه‌مند، باهوش و بااستعداد بودند و هستند.
علی امرالهی در قیاس دانشگاه سوره با دانشگاه‌های مادر کشور نکاتی را مطرح کرد و گفت: پس از اینکه از خارج از کشور برگشتم، تنها در دانشگاه سوره فعالیت دارم و همین‌طور به دلیل حجم زیاد کار فرصتی برای تدریس در دانشگاه‌های دیگر وجود ندارد. پیش از سال ۸۸ که دانشگاه‌های شهید بهشتی، تهران و سوره را به طور مشترک و هم‌زمان تدریس می‌کردم؛ می‌توان گفت که تا حدودی در دانشگاه سوره مشکل کمبود امکانات وجود دارد. به این معنا که امکاناتی که دانشجویان دانشگاه تهران و شهید بهشتی داشتند، دانشجویان دانشگاه سوره از آن برخوردار نبودند. البته این موضوع تا حدی طبیعی‌ست. چراکه دانشگاه سوره نسبت به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران تازه تأسیس است و از لحاظ امکانات دانشجویان معماری فقط دو آتلیه و یک دفتر که دفتر گروه معماری بود داشتند. امروز نسبت به گذشته پیشرفت بسیاری وجود داشته است.
وی اضافه کرد: از نظر من دانشگاه سوره همیشه روبه‌جلو و بهتر شدن بوده و همین موضوع به من برای ورود به دانشگاه سوره انگیزه می‌داد. به این دلیل که انگیزه‌ای که دانشجویان داشتند و انرژی که برای درس صرف می‌کردند، مرا سر ذوق می‌آورد. محیط دانشگاه سوره به گونه‌ای بود که صمیمیت میان همکاران همیشه وجود داشت. می‌توان گفت که حضور در دانشگاه سوره صرفاً دلیل مادی نداشت، بلکه من برای حضور در کلاس درس شوق و انگیزه داشتم و این موضوع به جوانان دانشگاه سوره بستگی داشت.
علی امرالهی در این خصوص یادآور شد: البته امکان مقایسه چندانی برای من وجود ندارد؛ زیرا در حال حاضر در دانشگاه تهران و دانشگاه شهید بهشتی تدریس ندارم؛ اما دانشجویان من در دانشگاه سوره که فارغ‌التحصیل شدند در زمینه‌های تحصیلی و حرفه‌ای درخشیدند و شاید جزو مسئولین بالارده یک مجموعه هستند و توانمندی آنان باعث شد تا در مجموعه‌ای ماندگار شوند نه ارتباط و واسطه.
علی امرالهی در توضیح جایگاه دانشگاه سوره در تربیت و پرورش دانشجوی متعهد و متبحر گفت: روحی که در دانشگاه سوره وجود دارد و دانشجویان به محض ورود به این دانشگاه در این اتمسفر قرار می‌گیرند، آن‌ها را به این سمت سوق می‌دهد که نهایت بهره‌برداری را از زمان‌های درسی و از استادان مختلف داشته باشند و در واقع زمان تلف‌شده‌شان را به حداقل می‌رسانند. البته به دلیل همه‌گیری بیماری کرونا، دو سال است که دانشجویان را از نزدیک ملاقات نکرده‌ام و مهر و موم‌های اولیه تأسیس دانشگاه سوره یعنی سال ۷۵ و ۷۶ این ویژگی‌ها بیشتر وجود داشت. در سال‌های ۸۸ به بعد که مدام در دانشگاه سوره حضور داشتم، یک روند خاصی در میان دانشجویان وجود داشت. البته دانشکده معماری دانشگاه سوره هنوز با شرایط ایده‌آل و امکانات ویژه کمی فاصله دارد، اما آن روحی که در دانشگاه سوره وجود داشته و دارد باعث شده که دانشجویان مختلف با هر روحیاتی، خودشان را به تعالی و پیشرفت برسانند.
وی عنوان کرد: استادان و مسئولان دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه سوره همیشه در جهت اعتلا و پیشرفت حرکت کردند و با حداقل امکانات ممکن دانشجویان توانستند به مقام‌های ارزشمندی برسند. همیشه در دانشگاه سوره مشهود بود که اکثر دانشجویان برای آموزش و یادگیری به دانشگاه آمده‌اند.
در ادامه، علی امرالهی اظهار داشت: رشته تخصصی من تأسیسات مکانیکی و الکتریکی است و به طور تخصصی معمار نیستم. من در هر دانشکده و هر رشته‌ای که تدریس کردم، سعی داشتم که محتوای آن درس برای دانشجو کاربردی و قابل‌استفاده باشد و آن درس زمانی برای دانشجو جذابیت دارد که بداند در آینده می‌تواند در کار خود از آن بهره بگیرد و اگر نتواند در کار از آن مطالب درسی بهره بگیرد، به زودی مطالب فراموش می‌شود؛ بنابراین همیشه سعی کردم جزوه درسی کاربردی و عملی ارائه دهم و تلاش می‌کنم در هر ترم مطالب به‌روز و تازه‌تری در کلاس‌ها مطرح کنم.
علی امرالهی دغدغه اصلی خود را مسئله کار دانشجویان مطرح کرد و در این باره گفت: دغدغه اصلی من بحث کار دانشجویان است؛ زیرا مقدار جذب نسبت به تعداد دانشجویان خروجی بسیار اندک است. محیط امن و سالم برای اشتغال بسیار کم است. به اعتقاد من اگر کار و شغل مناسب وجود داشته باشد، انگیزه دانشجویان نیز چند برابر می‌شود و امیدواریم که شرایط کاری مناسب برای دانشجویان فراهم شود.
وی در پایان گفت: از همه مسئولین دلسوزی که در دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه سوره برای دانشجویان وقت و انرژی صرف می‌کنند و از همه همکاران ارزشمندی که سالیان سال دانسته‌های خودشان را در اختیار دانشجویان می‌گذارند، سپاسگزاری می‌کنم.
تهیه و تنظیم: محدثه جواداصفهانی
نظر خود را بنویسید