به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره- کرسی ترویجی «مطالعه‌ای بر بازنمایی شهر اصفهان در سینمای پس‌ازآنقلاب با نگاهی به دو فیلم فرش باد و پری» با حضور دکتر رامتین شهبازی مدیرگروه سینمای دانشگاه سوره به‌عنوان ارائه‌کننده، دکتر سید علی روحانی دانشیار دانشگاه هنر، دکتر مهدی محمدی مدیر گروه صنایع‌دستی دانشگاه سوره به‌عنوان ناقد و دکتر امیر مسعود دباغ استادیار دانشکده معماری دانشگاه سوره برگزارشد.

در ابتدا ی این نشست  دکتر مهدی محمدی به معرفی استادان و موضوع جلسه پرداخت. سپس دکتر رامتین شهبازی ارائه‌کننده نوزدهمین کرسی ترویجی دانشگاه سوره مقاله خود را تشریح کرد.

مدیر گروه سینمای دانشگاه سوره نسبت شهر و سینما را نسبت تفکر مدرن به سنتی و سرنوشت سینما و شهر را باهم گره‌خورده دانست و گفت : من بسیاری از شهرهای دنیا را ندیده‌ام ولی از طریق سینما با آن آشنا شده‌ام. در روش‌ تحقیق توصیفی و تحلیلی تفاوت‌هایی وجود دارد، در فیلم «پری» بیننده در مواجهه با شهر «اصفهان» دستخوش یک واقع‌گرایی شده است و در فیلم «فرش باد» به یک همگرایی می‌رسد. اصفهان در سينمای ایران در فیلم‌های متفاوتی دیده شده است.

وي در ادامه به تشريح جسم و روح شهر پرداخت و سازه‌های شهری را شامل بخش جسمانی و روابط عمومي شهر را بخش روح شهر دانست.

دکتر شهبازی در خصوص تفاوت فضا و مکان بیان کرد: یکی از تفاوت‌های اصلی فضا و مکان در این است که مکان به سوژه امکان گزینش، تفکیک و جداسازی می‌دهد اما فضا کمتر امکان تفکیک و برش را به سوژه می‌دهد زیرا بر او تسلط دارد.

استادیار دانشگاه سوره، در خصوص بازنمایی شهر در فیلم «پری» خاطرنشان کرد: این فیلم بر پایه تقابلی دوتایی شکل می‌گیرد، «پری» در دقیقه ۱۱ فیلم با دیالوگ خود باعث شد که شخصیت اصلی فیلم در کنشی کلامی سفری را آغاز کند؛ در این سفر بدون پیش‌فرض و آشنایی مخاطب از وضعيت شهر «اصفهان»، فیلم‌ساز نظم و آرامش «اصفهان» را در برابر آشوب و بی‌نظمی تهران قرار می‌دهد. سفر «پری» به «اصفهان» کوتاه است زیرا شهر آن را نمی‌پذیرد از دقیقه ۱۳ تا ۱۸:۴۵ دقیقه فیلم «پری» در «اصفهان» است و شکل مواجه با شهر را نشان می‌دهد.

پس از ارائه مقاله، دکتر علی روحانی استادیار دانشگاه هنر با اشاره به كمبود مقاله در سينماي ايران در نقد مقاله ارائه‌شده گفت: چارچوب نظری مقاله و تحلیل همگرایی و واگرایی می­توانست گسترده‌تر باشد اما بیان نشد که این چارچوب‌های نظری از کجا می‌آیند و در چه چارچوب نظریه‌ای قرار دارند.

وی در ادامه به مقايسه سينماي قبل و بعد از انقلاب اسلامي پرداخت و خاطرنشان كرد: در فیلم‌های قبل از انقلاب نمادهای سنتی و مذهبی وجود نداشت، زیرا در این صورت سینما دچار بحران می‌شد؛  اما در سینمای پس‌ازآنقلاب شهر سنتی، یک‌شکل ایدئولوژیکی ایجاد می‌کند و نشان‌دهنده بازگشت به ارزش‌های سنتی و معنوی و ایجادکننده تصویر از ایران است. مثلاً «اصفهان» در قبل از انقلاب فضای قدسی و مقدسی نداشته اما بعد از انقلاب اصفهان نماد معناگرایی است.

دكتر روحاني افزود: فیلم «پری» جزء ادبیات کنایه محسوب می‌شود، چون قهرمان فیلم در مسیر عرفانی است. اما جریان غیرعرفانی مثل فضای

( کویری و سنت‌گرا) در شهر «سهراب سپهری» دیگر جواب نمی‌دهد و شرایط واگرایی به وجود می‌آید.

وي در نقد فيلم پري نيز اشاره‌اي به مشكلات فيلم‌برداري کرد و گفت: فیلم‌برداری در اين فيلم همیاری و همدلی نمی‌کند.

در ادامه نشست نيز دكتر دباغ استادیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه سوره از زبان مشتركی بين رشته‌هاي سينما و معماري و انواع فضای معماری که شامل فضای تجربی ادراکی و فضای هندسی و حسی است سخن گفت و با اشاره به سكانسي از فيلم «پري» ادامه داد: آنجا كه بازيگر از مناره بالا می‌رود یعنی دارد از یک دنیای سنتی خودش را بالا می‌کشد و طبق کتاب نادر اردلان حس وحدت بیان می‌شود که ما را از خاک به افلاک می‌رساند.

در پایان نشست نیز دکتر دباغ نقدی را به ارائه دکتر شهبازی نظری درباره توریستی بودن شهر اصفهان در قبل از انقلاب  و همچین نسبت به رستوران شهرزاد  و اغراق به مهمان‌نوازی و مهمان‌دوستی اصفهانی­ها داشت و عنوان کرد: این موضوع بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد تا واقعی. پس‌ازآن دکتر شهبازی با شنیدن نقد و نظرات اساتید و ناقدان  از حاضرین در جلسه تشکر کرد.