به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره_ هفتمین نشست «معرفی و تحلیل "رمان من زندهام" از منظر مولفهها و ساختارهای دراماتیک»، با هدف شناخت ظرفیتهای نمایشی این اثر جهت اقتباس و حضور معصومه آباد، نویسنده رمان « من زندهام»، آزادهی دوران دفاع مقدس و عضو پیشین شورای شهر تهران و شکوفه ماسوری، عضو هیأت علمی گروه نمایش دانشگاه سوره، و امیررضا نوری پرتو به عنوان دبیر این نشست روز یکشنبه ۲2 فروردینماه ۱۴۰۰ از ساعت15 الی7 ۱به صورت مجازی در دانشگاه سوره برگزار شد.
در ابتدای جلسه، امیررضا نوری پرتو ضمن خوش آمد گویی به حاضرین در جلسه، به شرح مختصری از رمان من زندهام پرداخت و همچنین نویسنده این اثر را به حاضرین معرفی کرد.
سپس معصومه آباد در پاسخ به این سوال که هدف از انگیزه نگارش این اثر چه بوده است،گفت: ما باید برای نسلهای حاضر این خاطرات را بنویسیم. اگر این خاطرات نوشته نشود، انگار اصلأ این اتفاقات نیفتاده است؛ من فکر میکردم این جریانات فقط برای من است اما وقتی این بار را با مردم تقسیم کردم به تعداد خوانندگان مردم با من همراهی میکرند و شریک درد و رنج من بودند.
آباد نیز در رابطه با تأخیر سه دههای که برای نوشتن این کتاب پیش آمد، افزود: ابتدا فکر میکردم این خاطرات شخصی هستند و بعد متوجه شدم این خاطرات فقط برای من نیست و احساس کردم این خاطرات باید به مردم گفته شود و اگر از زبان من گفته نشود، ممکن است بعد از من افرادی این خاطرات را بیان کنند و با شک و شبهه مردم مواجه شوند.
وی در ادامه خاطر نشان کرد: با اینکه این خاطرات 30 سال بعد نوشته شده ولی من تمام اسامی و مکانها را به قدری خوب به یاد دارم که انگار این خاطرات مال چند ماه پیش است.
نویسنده این اثر در پاسخ به این سوال که اگر قرار باشد یک نمایشنامه نویس یا فیلمنامه نویس بخواهد از کتاب « من زندهام» اقتباس کند شما چه کمکی میکنید، گفت: در اقتباس یک کتاب قطعأ نمیشود از تمام متن کتاب اقتباس شود و شاید فقط کلیاتی از آن مورد استفاده قرار گیرد؛کتاب من زنده ام بخشهای مختلفی دارد که بستگی به توانمندی فیلنامه نویس و اینکه با چه دیدی نگاهش میکند و یا میخواهد فیلم را با چه مضمون بسازد میتواند سراغ چند بخش خاص برود و بقیه را اقتباس نکند.
در اواسط این نشست نیز، نوری پرتو بخشهایی از کتاب من زنده ام را که مایههای دراماتیک داشت برای حاضران قرائت کرد.
شکوفه ماسوری نیز، در بیان موانعی که بر سر راه اقتباس از کتاب «من زندهام» وجود دارد، اذعان کرد: در شخصیت پردازی همه شخصیتها به جز دشمنان بیش از حد شخصیت عاری از صفات بد دارند؛ ما برای اقتباس دراماتیک علاوه برسفیدی شخصیتها به لکههای سیاه هم نیاز داریم.
نویسنده کتاب «من زندهام» در رابطه با رگههای انسانیت موجود در جبهه دشمن خاطرنشان کرد: چون زندان فضای امنیتی داشت، گزینش زندانبانان جوری نبودکه با ما مراودت داشته باشند؛ ولی با تمام گزینشهای سختگیرانه بازهم افرادی بودند که مراقبت از ما را به صورت انسان دوستانه انجام میدادند.
*در انتها، با پیشنهاد ماسوری مبنی بر تغییر شکل بیوگرافی کتاب به سمت یک رمان قابل اقتباس، نشست به پایان رسید و به تمامی سوالات علاقهمندان در این حوزه پاسخ داده شد.
نظر خود را بنویسید