دکتر امیدعلی مسعودی درخصوص استانداردهای اطلاع‌رسانی پس از بحران در رسانه‌ها با اشاره به عملکرد رسانه‌های غربی در این زمینه، بر لزوم رعایت اخلاق رسانه و پرهیز از ایجاد تشنج و جو روانی در روزنامه‌نگاری بحران تأکید دارد.
به گزارش روابط‌عمومی دانشگاه سوره رئیس دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه سوره در گفت‌وگو با ایسنا درباره استانداردهایی که پس از بحران باید در رسانه‌ها برای مخابره اخبار حوادث رعایت شود چیست؟ و اینکه خبرنگاران برای مراقبت از فضای روانی جامعه در شرایط بحران باید چگونه عمل کنند؟ گفت: عملکرد رقبایمان در غرب را مثال می‌زنم؛ مثلاً در آتش‌سوزی اخیری که در آمریکا اتفاق افتاد، خبرنگاران می‌دانند که صحنه‌های ناراحت‌کننده مثل سوختن خانه‌ها را نباید نشان دهند تا شهروندان دچار آسیب روحی و روانی نشوند. اگر به فیلم و عکس‌های آتش‌سوزی نگاه کنید، آتش‌سوزی را از دور نشان می‌دهند. نهایتاً هواپیماهایی که پودر ضد آتش می‌پاشند را نشان می‌دهند تا در مردم ایجاد امیدواری کنند.
مسعودی در ادامه مطلب بالا گفت: در این کشورها معمولاً بعدازاینکه چند روزی از حادثه گذشت، شهروند خبرنگاران و نه رسانه‌های رسمی، عکس‌هایی از عمق فاجعه را منتشر می‌کنند. اما معمولاً خبرگزاری‌های رسمی سعی می‌کنند در جریان بحران، صحنه‌هایی که باعث خدشه‌دار شدن افکار عمومی می‌شود را ضبط نکنند یا اگر ضبط کردند، پخش نمی‌کنند. ولی متأسفانه ما این مسئله را در ایران رعایت نمی‌کنیم و گاهی صحنه‌های تراژیکی را نشان می‌دهیم؛ البته این صحنه‌ها را من اغلب در شبکه‌های اجتماعی دیده‌ام و در رسانه‌های رسمی به‌ندرت دیده‌شده است.
او به یک اشتباه فاحش در روزنامه‌نگاری بحران اشاره دارد و آن اینکه «وقتی بحران اتفاق می‌افتد، می‌گوییم حالا باید چکار کنیم؛ درصورتی‌که مدیریت بحران همیشه قبل از بحران ساماندهی می‌شود. اگر این ساماندهی از قبل انجام‌شده باشد، وقتی بحران اتفاق می‌افتد، روزنامه‌نگار می‌داند باید چکار کند، روابط عمومی وظایف خودش را می‌داند و مسئولان هم می‌دانند چکار کنند.»
مسعودی در این زمینه تصریح کرد: «وقتی آموزش لازم برای روزنامه‌نگاری بحران را ندیده‌ایم و این استانداردها را نداریم، می‌شود مثل قضیه مترو پل آبادان که مسئولان دچار ضد و نقیض‌گویی شده و خبرنگاران سردرگم می‌شوند؛ مردم هم مصیبتشان چند برابر می‌شود. موضوعی که می‌توانست با هزینه بسیار کمتری مدیریت شود، افکار عمومی را خیلی متشنج کرد. در مورد سیل هم همین مصیبت راداریم، مسئولان ما به‌جای اینکه قبل از وقوع رویداد پشت میزشان برنامه‌ریزی کرده باشند، بعد از رویداد داخل صحنه می‌آیند و می‌خواهند مدیریت کنند.»
او بابیان اینکه ما درباره‌ی بحران آموزش ندیده‌ایم، سیل و زلزله را یک پدیده تماشایی می‌دانیم و سواد رسانه‌ای‌مان در این حوزه خیلی پایین است، درباره‌ی وظایف رسانه‌ها قبل از وقوع بحران، خاطرنشان کرد: «در قضیه سیل اخیر که در برخی شهرها اتفاق افتاد، روزنامه‌ها، خبرگزاری‌ها و صداوسیما باید از قبل این جریان را توضیح می‌دادند که سیل به‌صورت ناگهانی می‌آید، بنابراین در کنار رودخانه و اماکنی که احتمال سیل هست، نباید حضورداشته باشیم. اگر این اطلاع‌رسانی درست انجام می‌شد، خسارت‌ها کمتر بود. پس بخشی از روزنامه‌نگاری بحران، قبل از وقوع رویداد است؛ هم ازنظر مدیریتی و هم ازنظر آماده کردن مردم که چگونه بتوانند با بحران روبرو شوند.»
مسعودی با تأکید بر اینکه مطالبه گری، آموزش و دستورالعمل‌های پیشگیری و امدادرسانی باید در دستور کار سردبیران قرار بگیرد، گفت: مدیریت افکار عمومی کار بسیار مشکلی است که فقط رسانه‌ها می‌توانند از پس آن بربیایند. ما باید از سردبیران روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها بپرسیم، اگر یک آتش‌سوزی یا زمین‌لرزه در تهران اتفاق بیفتد، افکار عمومی را آماده کرده‌اید که باید در مواجهه با این بحران چه‌کار کنند؟ در غیر این صورت می‌شود مثل زلزله‌ای که چند سال قبل در تهران اتفاق افتاد، همه ریختند در خیابان و نمی‌دانستد چکار کنند. مردم باید بدانند با هر بحرانی باید چگونه مواجه شوند. هیچ‌وقت به مردم یاد ندادیم در سیل چطور به یکدیگر کمکم کنند و یکدیگر را نجات دهند. باید این آموزه‌ها را به شهروندان بدهیم. کشور ما در منطقه خشکی است که هرسال احتمال دارد سیل اتفاق بیفتد. باید به مردم اطلاع‌رسانی شود در مسیر رودخانه‌ها ساخت‌وساز نکرده و در ایامی که احتمال سیل وجود دارد، به نقاط پرخطر نروند. حتماً باید سدهایی انحرافی هم زده شود تا شهرها آسیب نبینند.
نظر خود را بنویسید