کانون تئاتر دانشگاهی، حمله به دانشجویان و استادان در آمریکا را محکوم کرد و آن را رفتار دوگانه مدعیان دموکراسی با نخبگان دانشگاهی دانست.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره، کانون تئاتر دانشگاهی انجمن هنرهای نمایشی ایران، طی انتشار بیانیه‌ای اقدام پلیس آمریکا در حمله به دانشجویان را محکوم کرد و آن را رفتار دوگانه مدعیان دموکراسی با نخبگان دانشگاهی دانست.
متن کامل این بیانیه که در وبگاه اداره کل هنرهای نمایشی نیز آمده، به شرح زیر است:
«ای شهان کشتیم ما خصم برون/ماند خصمی زو بَتر در اندرون/کشتن این کار عقل و هوش نیستشیر باطن سخره خرگوش نیست (مولوی)
شجاع باش و بپرس. اگر بپذیریم که این عبارت مرکز ثقل گفتمان روشنگری و اساس اندیشه دانشگاهی از در ازنای تاریخ فکرت تا اکنون بوده است، می‌توانیم در باب مسئله فلسطین نیز شجاعت اندیشیدن را به کار بندیم و پرسش را این‌چنین آغاز کنیم: آیا مردمان غزه و فلسطین همچون دیگر موجودات عالَم حق سکنا گزیدن در جهان را ندارند؟ آیا مفهوم و عینیتِ وطن برای آنان نباید معنا داشته باشد؟ پس چگونه حقوق بشر ذیلِ استانداردهای دوگانه قربانی می‌شود اما صنعتِ فرهنگ تحتِ لوای دولت‌های آمریکا و اروپایی به شکلی وارونه آن را مقدس جلوه می‌دهد؟ آیا ظلم و جور در قبَلِ رومی و زنگی بارِ اخلاقیِ متفاوتی دارد؟ کسانی که داعیه‌دار نسل‌کشی یهودیان در آشویتس هستند متناظراً نباید در قبال نسل‌کشی فلسطینیان در نوار غزه فریاد مرگ بر تباهی سر دهند؟ آیا به صدا درآوردن حق مظلومان رسالتی عام نیست که هر مؤمن و نامؤمنی را توأمان شامل می‌شود؟ مطمئنا جامعه دانشگاهی این‌گونه می‌اندیشید که رکن رکینِ انسان دانشگاهی حصول معرفت عملی-نظری در شناخت شر و خیر و تلاش در جهت دفع شرارت و تداوم امر نیک است. امروز ظلم آشکار به مردمان غزه مهم‌ترین سوژه ایست که در میان آشفتگی‌‌های نظم جهانی باید آن را نیک نگریست و ظلم آشکار دوَل ائتلافی بر آنان را بر دیدگان همه روشن کرد. چگونه می‌شود درد و نکبت هموارشده بر این مردمانِ بی‌سرزمین را به چشم سر نگریست و به چشمِ دل از آن دست شست؟ چگونه با تبلیغات نااهلان با حقوق بشر همسو شویم و نابودی یک حوزه تمدنی را با تفسیرهای مغرضانه‌ی سیاسی نادیده بینگاریم و ارزش جان‌های آزاد را در ترازوی چپ و راست بسنجیم؟ این پرسش و هزارانِ دگر بر این نکته پای می‌فشارند که چشم‌پوشی بر ویرانی حقوق مردمان در سراسر جهان عاقبتی جز انحطاط معنای انسان به معنای حقوقیِ آن نخواهد داشت و ما را به ورطه نوعی نسبی‌نگری اخلاقی خطرناک سوق خواهد داد. اینک که چشمان بیدار دانشگاهیان سراسر جهان بر این بیداد می‌گرید و پاسخ پرسش‌های خود را خواهان است، کانون تئاتر دانشگاهی انجمن هنرهای نمایشی ایران نیز همسو با مؤمنان و فرهیختگان عالم، رفتار مدعیان دموکراسی با نخبگان دانشگاهی را می‌بیند و منتظر آن روزی است که تشت رسوایی نااهلان جبار از بام تاریخ فروافتد.»
نظر خود را بنویسید