به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره، محمدحسین ساعی رییس دانشگاه، به مناسبت سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، پیام صادر کرد.

متن پیام ایشان بدین شرح است:

باسمه تعالی

چند کلمه صمیمانه با مردم هم‌وطنم!

سلام #هم‌وطن! به خصوص شما #جوانان!

نگفتم دوست؛ نگفتم همراه؛ نگفتم یار؛ گفتم هم‌وطن؛ #وطن برای همه ما مثل یک کشتی بزرگ است برای عبور از بدترین طوفان‌ها و سخت‌ترین دریاها؛ عرصه‌ای است برای #زندگی که تقریباً همه دار و ندار ما در آن است؛ حتی اگر با هم دوست، هم‌نظر، هم‌عقیده و هم‌راه هم که نباشیم، سرنشین این #کشتی هستیم و اگر این کشتی آسیبی ببیند، دیگر مهم نیست شما کجای کشتی نشسته‌ای؟ فقیری یا غنی؟ از این نسلی یا آن نسل؟ باسوادی یا بی‌سواد؟ مذهبی و انقلابی بودی یا نبودی؟ به کدام قوم منتسب بودی؟ دل به دشمنان این وطن داده بودی یا خیر؟ و ...

این کشتی آتش بگیرد، همه ما ضرر می‌کنیم؛ این کشتی سوراخ شود، همه ما غرق می‌شویم؛ این کشتی بشکند، همه ما بر تکه‌پاره‌هایش در اقیانوسی سرد و طوفانی رها و گم می‌شویم تا بمیریم؛ وظیفه همه ماست که از این کشتی محافظت کنیم تا بتوانیم به زندگی هر چند سخت خود، در آن، ادامه دهیم؛ آینده خود را بسازیم؛ در آن با هم رقابت کنیم؛ از هم دلخور شویم؛ حتی با هم نزاع و درشتی کنیم؛ اما اگر این کشتی نباشد، همه این‌ها هم نخواهد بود.

من نخواهم بود؛ تو نخواهی بود؛ عزیزان ما نخواهند بود؛ رقبای ما نخواهند بود؛ آنانکه از آنان دلخوریم نخواهند بود؛ آنان که عاشقانه دوست‌شان داشتیم هم نخواهند بود؛ این کشتی باید باشد، ولو آسیب‌دیده، ولو کثیف، ولو نیازمند تعمیر، تا «ما» بمانیم و در آن #زندگی کنیم؛ تا #عاشقی کنیم؛ تا #کار کنیم؛ تا خوشحال شویم؛ تا گریه کنیم؛ تا قهر کنیم؛ تا فریاد بکشیم؛ تا با مشت بر صورت و دهان و دندان برخی دیگر بکوبیم؛ اما اگر این #کشتی نباشد، هیچکدام از این موارد نخواهد بود و دیگر هیچ چیزمان معنا نخواهد داشت. 

حتماً می‌دانید که ما در تمام طول زندگی نمی‌توانیم خیلی چیزها را #انتخاب کنیم؛ نمی‌توانیم انتخاب کنیم در کدام کشور و سرزمین و شهر و قوم و خانواده‌ای متولد بشویم؛ نمی‌توانیم از بسیاری از محدودیت‌های جسمی و ذهنی خود عبور کنیم؛ و ...؛ واضح است که این موارد و ده‌ها برابر این محدودیت‌ها، برای همه انسان‌هاست؛ حتی برای انسان‌های موفق؛ همه انسان‌های موفق نیز با انتخاب‌های درست در میان همه محدودیت‌هایی که داشتند، رشد کرده‌اند، اوج گرفته‌اند و به قله‌ها رسیده‌اند؛ اگر به بهانه به دست آوردن یک امکان انتخاب مطلق و بدون محدودیت، از انتخاب‌های در دسترست، دست بکشی، هیچگاه دستت موفقیت را حتی لمس نخواهد کرد.

باری! فردا روزی سرنوشت‌ساز برای همه ماست؛ برای وطن ما؛ برای آینده ما؛ برای تک‌تک ما؛ برای جمع ما؛ امروز، ایران ما #دشمن بدخواه کم ندارد؛ دشمنانی که می‌خواهند کشتی وطن ما را غرق کنند و برایشان فرقی ندارد، آنکه بر کشتی سوار است، کیست؟ این دشمنان خبیث قصد نابودی حیات جمعی ما را دارند و اگر در ما #ضعف ببینند، جَری می‌شوند و دوباره حمله می‌کنند و اگر ما را در دفاع از موجودیت‌مان، محکم ببینند، عقب می‌نشینند و دست از آزار ما برمی‌دارند یا از شدت آن کم می‌کنند؛ چون می‌دانند تعارض با ملت ایران برای آنها هزینه‌هایی خواهد داشت که برایشان صرف نخواهد کرد. 

فردا شما به ظاهر یک #رأی ساده می‌دهی؛ ولی این رأی، حداقل‌ها را برای وطن، زندگی، آینده و حیات جمعی ما، تضمین خواهد کرد؛ امنیت همه ما را تقویت خواهد کرد؛ دشمنان همه ما را از فشار بر ما مأیوس خواهد ساخت؛ و اجازه نخواهد داد که کشتی وطن، در روزگاری سخت و هائل، در هم بشکند؛ اگر فردا تعداد زیادی از مردم در رأی‌گیری شرکت کنند، احتمال اینکه دشمنان ما از فشار تحریم زودتر ناامید شوند و آن را کم‌اثر ببینند، بیشتر خواهد شد.

فردا باید رأی داد؛ به افرادی که به نظر ما در بین همین گزینه‌های فعلی، ما را حتی اگر قدمی به اهداف‌مان نزدیک‌تر می‌کنند؛ اگر چنین کنیم راحت‌تر به فردای روشن می‌رسیم و اگر کاهلی کنیم، باید هزینه‌های بیشتر و شاید دردناک‌تری بپردازیم تا این کشتی را به ساحل امن برسانیم.

انتخاب با شماست؛ اتفاقی که ‌پس‌فردا برای شما می‌افتد، حاصل تصمیم و انتخابی است که فردا خواهی گرفت؛ با شجاعت، تدبیر و آینده‌نگری انتخاب کن.

فردا مال توست، این وطن مال توست، زندگی مال توست، خورشید مال توست، «آسمان، پنجره، فکر، هوا، عشق، زمین» مال توست. به خدا توکل کن و پای در این راه بِنِه. شک نکن؛ خوب عمل کنیم، خدا با ماست، شهدا با ما هستند، فرشتگان به ما کمک می‌کنند؛ و این همه وقتی است که ما به راه درست ایمان بیاوریم و درست رفتار کنیم. فردا، فرداها را بساز ...

و این تازه آغاز راه است ...