به نام خداوند بخشنده مهربان
«شاخه خراسان داعش با انتشار خبرنامه و یک تصویر که ادعا کرده مهاجمان جهادی هستند، مسئولیت حمله 12 آبان 1399 به دانشگاه کابل را به عهده گرفت. دولت افغانستان اعلام کرد در این حمله 22 نفر کشته و همین تعداد زخمی شده اند که همه آنان غیرنظامی و اکثریتشان دانشجو بوده اند»
ناآرامی، بحران، کشتار، انفجار، برادرکشی و...
تا کجا تا چند؟
آیا در طول چند دهه اخیر، برهه ای به مدت یک ماه یا حتی یک هفته برای مردمان خاورمیانه وجود داشته است که آن را بدون کشتار، ترور و انفجار گذرانده باشند و آب خوش از گلویشان پایین رفته باشد. رشد سرطانی فرقه های اعتقادی متعدد از جندالله و طالبان تا داعش، چه هدفی را دنبال می کند؟ بنیادگرایان آب به آسیاب چه کسی می ریزند؟ از کشتار هم وطنان و هم کیشان در خاورمیانه، امکان چپاول ثروت ملت های این منطقه و فروش اسلحه برای چه کشورهایی فراهم می شود؟ یک استدلال ساده نشان می دهد که خطه نفت خیز خاورمیانه با معادن بسیار و موقعیت ژئوپلتیک، نباید آرامش داشته باشد و روی آرامش ببیند. پس قدرت های جهان همچون خناسان وسوسه گر، همواره و پیوسته به تفرقه ایدئولوژیک در بین ملت های این منطقه جهان دامن می زنند و در این کار تجربه چند قرن استعمار و استثمار، آنان را به فن سالاران نفاق افکنی و بهره کشی از موقعیت بی ثبات در مناطق مختلف جهان به ویژه خاورمیانه تبدیل کرده است.
فرقه های بنیادگرا با بیرق برافراشته اسلام راستین و سنت پیامبر اسلام به فجیع ترین و شنیع ترین اقدامات دست زده اند و ابعاد جدیدی به قساوت و جنایت و شکنجه در تاریخ بشر افزوده اند و البته هنوز آشکار نشده است که مشروعیت احکام بی رحمانه خویش را چگونه از متن دیانت اسلام استخراج کرده اند. کشتار غیرنظامیان افغانستانی به ویژه دانشجویان با هیچ معیار اخلاقی، انسانی و قانونی قابل پذیرش نیست و به قوت محکوم می شود. این انفجار به هنگام بازدید و حضور سفیر و ناشران ایرانی از نمایشگاه کتاب دانشگاه کابل حادث شده است! چه اقدامی می تواند تا این حد گویا و نمادین، آگاهی بخشی، دانش پراکنی، معرفت جوییِ دو ملت همسایه، هم کیش، دوست و برادرِ افغانستان و ایران را نشانه برود؟
در محکومیت این اقدام وحشیانه، غیر انسانی و خلاف اخلاق و مبانی دینی و پاسداشت یاد و خاطره جان باختگان این فاجعه، هر چه نوشته شود و گفته شود، کم است و کم است و کم است.
نظر خود را بنویسید