به گزارش روابط عمومی دانشکده فرهنگ و ارتباطات سوره_ عمری پای روضه ها نشستیم و مقتل خواندیم و گریستیم در غم مظلومیت کسی که آزادگی و شجاعتش زبانزد خاص و عام بوده و هست. آن چنان دل به مِهر بی انتهایش سپردیم و حاجت هایمان را به صف کردیم تا با دستان کوچک و بزرگ این خاندان، گره از کارمان باز شود. می خواهیم این بار، این فداکاری عظیم را به چشم یک سبک زندگی نگاه کنیم و توشه ای برای دنیا و آخرتمان برداریم.
«در میان روضه هایت زندگی کردن خوش است» مجموعه روایت هایی از واقعۀ عاشورا است که در قالب سبک زندگی بیان شده است. محسن عباسی ولدی با بیان برش های تأثیرگذار این واقعه، یک سبک زندگی را برای خانواده های اسلامی به تصویر کشیده است. نویسنده با طرح موضوعات مختلف و کاربردی در حوزۀ خانواده و تربیت فرزند، نقطه اتصال های تأثر برانگیزی را با شهدای کربلا برقرار کرده است.
خط به خط این کتاب، روضه هایی در قالب متن ادبی است و احساسات مخاطب را به زنجیر می کشد. گریستن بر مصیبت اباعبدالله(ع) مؤثر و جریان ساز است؛ اما زندگی کردن در بطن این روضه ها و زنده نگهداشتن آن ها در متن زندگی، سبب رویش و جوشش آن خواهد شد. برای تحقق این امر، باید متن روضه ها را زندگی کرد؛ باید رسم زیستن آموخت و در بنا و بقای خانواده آن را به کار گرفت.
در اولین بخش این کتاب موضوع گذشت مطرح می شود و این گونه تلنگر می زند: «تو چرا بخشیدی و من چرا نبخشم حسین؟!» و نویسنده با مطرح کردن موضوع گذشت سیدالشهدا از حُربن یزید، تلنگرهایی را برای گذشت در زندگی مشترک بیان می کند.
«بچه ها دنبال بازی را دوست دارند» دومین فصل این کتاب است. در این فصل نویسنده پای بچه ها را به این سبک زندگی باز کرده و تأثیر رفتارهای والدین بر آن ها را بررسی می کند. همچنین در فصل «چقدر فاصله است میان تربیت ما تا تربیت شما حسین!» نکات تربیتی و اخلاقی در تربیت فرزندان را بیان می کند.
در فصل «کاش معنای «دخترها پدری هستند» را می فهمیدیم» در می یابیم که دختران گرچه مرد نیستند، اما مردانه زندگی می کنند و اسلام چه خوب ارزش و مقام دختران را به جهانیان شناساند و عینک جهالت را از چشمانشان برداشت. زن ها که اهل عاطفه اند و همین احساسات پاک آن هاست که ایمانشان را محکم تر کرده است.کودک خردسال که پایش را به زندگی یک زوج می گذارد این ها را بهتر و بیشتر می توان درک کرد. در فصل «چرا اینقدر صبوری رباب؟» از یک طفل خردسال می خوانیم. «ببین چقدر خانواده باران است کربلای حسین!» کوچک و بزرگشان حضور دارند.
«بچه ها بهانه می گیرند. بهانه گیری، عیب بچه ها نیست » این را در خانوادۀ کربلا می بینیم. «بچه ها لطیف اند، مثل برگ گل» تاب و تحمل بزرگ ترها را ندارند و صبرشان به اندازۀ خودشان است. « دل بچه ها که می لرزد آسمان ترک برمی دارد» و در کربلای حسین چقدر دل لرزید!
«آب بازی، آبادی روح بچه هاست» از این هم مضایقه کردند.
«کوچک دیدن کارهای بزرگ کار کربلایی هاست» می توان بارها و بارها گذشت کرد، ندید گرفت. می توان منت نگذاشت و خود را بزرگ ندید.
این کتاب را بخوانید تا با خانوادۀ کربلایی، کربلایی خانوادگی بسازید و به میزبانی واژه ها، حسینیۀ خانگی به راه بیندازید.
«در میان روضه هایت زندگی کردن خوش است»، یکی از یازده کتاب معرفی شده در طرح «سفیر حسین» است.
این کتاب را می توانید از کتاب فروشی های جبهۀ انقلاب اسلامی و یا کتابیکا خریداری کنید.
انتهای پیام/
نظر خود را بنویسید