به گزارش سرویس هنر خبرگزاری رضوی؛ امیر حسین آقامیری، متولد 1350 و فارغ التحصیل مقطع کارشناسی رشته نقاشی از دانشگاه سوره می باشد. او فعالیت هنری خود ر ا از سال 1367 آغاز کرده و در بیش از 40 نمایشگاه داخلی و خارجی شرکت داشته است که از آن ها می توان به شرکت در ده دوره دوسالانه نگارگری ایرانی اسلامی، شرکت درهشت دوره نمایشگاه های بین المللی قرآن کریم، شرکت در هشت دوره جشنواره بین المللی هنرها ی تجسمی فجر، شرکت در پروژه و نمایشگاه شاهنامه نگاری فرهنگستان هنر با عنوان فریدون و ضحاک 1386، شرکت در بخش جنبی سی و چهارمین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم و برگزاری  نمایشگاه مشترک مینیاتور ایران و ترکیه (استانبول)، نمایشگاه انفرادی هنر ایران در مسکو، نمایشگاه گروهی نگارگری در عشق آباد و مرو ترکمنستان،  نمایشگاه انفرادی هنر ایران درارمنستان (ایروان)، نمایشگاه نگارگری ایران در پاکستان (اسلام آباد) و نمایشگاه گروهی ماه فرهنگی جمهوری اسلامی موزه هنر های شرقی رم (ایتالیا)

اشاره کرد.

همچنین وی دستاوردهایی هم در این عرصه داشته است که برگزیده نخست دومین دوسالانه نقاشی ایرانی- اسلامی (برای اثر قیامت 1374.)، برگزیده نخست دومین نمایشگاه هنری – دانشجویی سراسر کشور 1374، برگزیده نخست چهارمین نمایشگاه دوسالانه نگارگری ایرانی- اسلامی 1378،  برگزیده نخست جشنواره فرهنگی و هنری عمره دانشجویی ( برای اثر طواف1380.)،   برگزیده نخست پنجمین دوسالانه نگارگری ایرانی- اسلامی 1381،  برگزیده نخست بخش نگارگری دهمین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم 1381 و ... برخی از این دستاوردها است.آقا میری در حوزه داوری و تدریس نیز فعال است و داوری نوزدهمین، بیست و یکمین و بیست و دومین جشنواره ملی قرآن دانشجویان ایران، داور نگارگری و تذهیب هفتمین و هشتمین جشنواره فرهنگی و هنری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کشور1394-1395، عضو هیئت انتخاب و داوری رشته نگارگری ششمین جشنواره بین المللی هنر های تجسمی فجر، داور دومین و چهارمین دوره هنر های تجسمی استانی حوزه هنری، تدریس نگارگری و تذهیب پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران از سال 1378 و تدریس نگارگری و تذهیب در دانشگاههای شاهد، هنر، علمی و کاربردی و ضمن خدمت آموزش و پرورش از سال 1379 تا 1390 را در کارنامه ی کاری وی مشاهده می کنیم.

خبرگزاری رضوی با این هنرمند عرصه نگارگری و تذهیب که تنها فردی می باشد که توانسته است پنج دوره از دوسالانه ها حائز کسب رتبه شود؛ گفت و گویی انجام داده که در ادامه می خوانید:                                         

            

                                                     

عمده ی آثار من موضوعاتی قرآنی دارد و از سال 1373 به تولید آثار قرآنی می پردازم، قبل از این سال موضوعاتی همچون اشعارخیام، حافظ و ... را اجرا می کردم.

تا امروز من به صورت شخصی فعالیت کردم و تنها حمایتی که شده برگزاری برخی جشنواره های نگارگری بوده که بنده با تلاش خود موفق به کسب جوایز ارزشمند شدم. متاسفانه در این 30 سالی که در این حرفه فعالیت کردم هیچ خریدی از آثار من توسط مسئولین صورت نگرفته با توجه به اینکه 95 درصد آثار من موضوعات قرآنی دارد.

بنده از سال 74 به بعد حائز رتبه ی اول در رشته ی نگارگری شدم و همیشه بهترین آثار قرآنی را اجرا نموده ام، اما متاسفانه اگر خریدی از آثار من انجام می شد طی رایزنی های صورت گرفته بوده است به عنوان مثال سال 86 برای موزه ی قرآن آثاری از برجسته ترین هنرمندان باید خریداری می شد و با توجه به سابقه ی بنده در این حوزه متاسفانه دو مرتبه آثارم تائید نشد و طی مذاکره با مسئول وقت موزه ی قرآن موفق شدم با توضیحاتی راجع به آثارم و سوابقم نظر مثبت آنان را جلب کنم، نکته ی جالب این بود که بنده سه بار از مسئول وقت موزه ی قرآن جایزه دریافت کردم!  اما باید متاسف شد که چرا آثار این قدر با رابطه به فروش می رسد. حمایت ها همه در حد شعار باقی می ماند و به آن عمل نمی شود. بنده با توان مالی خودم و سختی هایی که کشیدم این مسیر را ادامه دادم و به گونه ای نبوده که دولت از ما حمایت کند با این وجود که بیشترین آثار قرآنی را تولید کردم اما هیچ توجهی از مسئولین نشده است.

بالغ بر 60 اثر با موضوع قصص قرآنی طراحی کردم که به مجموعه آثارم در حوزه ی حج با عناوینی چون طواف و حج، سعی صفا و مروه و قربانگاه، تعلق خاطر دارم همچنین اثری به نام اصحاب فیل و شهید، از آثار شاخصم هستند که در دوسالانه ها برگزیده شدند.

به نظر من کلا خرید موزه ها قطع شده یا اگر آثاری خریداری می کنند از اساتید پیشکسوت با قیمت های بالا است اما باید به این نکته توجه کرد این اساتید در سال های گذشته هم آثارشان را به فروش می گذاشتند، پیشنهاد می کنم موزه ها با خریداری آثار هنرمندان جوان آنان را تشویق و آن ها بها دهند تا نسل جوان با انگیزه ی بیشتری با خلق اثر هنری برجسته بپردازد. زمانی که اثر یک هنرمند در موزه معرفی و توسط افرادی خریداری می شود قطعا این امر  هنرمند را به تولید اثری فاخر تر ترغیب می کند اما متاسفانه در حال حاضر این گونه نیست و هنرمندان دلسرد می شوند. شرایط امروز برای هنرمندان مایوس کننده است.

                                           

     

متاسفانه با بها دادن به هنر مدرن، هنر ایرانی اسلامی به فراموشی سپرده خواهد شد، در جشنواره معتبری مانند فجر که هنرمندان ایرانی با انگیزه و اراده ای قوی آثار خود را ارائه می کنند در عین حال که جشنواره فجر با تفکرات انقلابی و اسلامی راه اندازی شده است، متاسفانه هنر های مدرن غربی مورد توجه قرار می گیرد، بنده برگزیده ی سومین دوره ی هنرهای تجمسی فجر بوده ام و داوری رشته نگارگری ششمین جشنواره بین المللی هنر های تجسمی فجر را به عهده داشتم اما مطمئن بودم اگر سال گذشته آثارم را شرکت می دادم پذیرفته نمی شد چراکه آثارم در زمینه ی هنر مدرن غربی نبود؛ متاسفانه هنر ایرانی اسلامی در این نمایشگاه به فراموشی سپرده شده است.

هنر ایرانی تذهیب ریشه در اسلام و فرهنگ ایرانی ما دارد و همانطور که می دانید نگارگری یکی از هنرهای اسلامی است، در قرآن، مساجد و کاشی کاری بناهای مذهبی فقط هنر تذهیب خودنمایی می کند و از هنرهای دیگر نمی شود استفاده کرد اما این هنر ارزشمند و سنتی را رد کردند و معتقدند در صورتی یک اثر ایرانی اسلامی در نمایشگاه فجر انتخاب می شود که با هنر مدرن تلفیق شود. هنر های نوگرا، هنر وارداتی است که فقط برای تاثیر گذاری فرهنگی و هنری به کشورهای جهان سوم وارد کشور ما شده و جریانی مافیایی است که هنرهای بومی و ملی کشورهای دیگر را که صاحب تفکر و اندیشه اند را از بین ببرد.

یکی از این دلایل تربیت و رشد من در خانواده ای مذهبی است همچنین امیرالمومنین (ع) در نهج البلاغه می فرمایند:« هرکاری که انجام می دهید به آخرش فکر کنید» که من این حدیث را بسیار باور دارم و معتقدم اگر بخواهم بهترین آثار را در زمینه ی قرآنی خلق کنم باید به وجه خدایی آن توجه کنم چرا که روزی همه چیز از بین می رود جز آثار معنوی انسان ها. هدف من از خلق آثار قرآنی این بود که علاوه بر اینکه این آثار را به مردم معرفی کنم قدمی نیز در انتقال معارف قرآنی برداشته باشم .

بخش زیادی از آثار قرآنی و مذهبی الهام گرفتن از ائمه اطهار(ع) است و بستگی به کشش قلبی هنرمند به موضوعات و مفاهیمی که خلق می کند دارد و اگر هنرمند به این سمت حرکت کند قطعا از سرچشمه ی معنویت سیراب می شود، اتفاقاتی در آثار من رخ داده که مطمئنم به خواسته ی خودم نبوده و به تاثیر الهام در خلق این آثار باور دارم، این عامل هم به هنرمند بستگی دارد که چه میزان به این سمت قدم بردارد، اگر به سمت مضامین و مفاهیم قرآنی قدم بردارد.

هنر آیینه ی درون یک هنرمند است هرچه قدر درون یک هنرمند پالایش شود تجلی نور را در آثارش مشاهده می کند، به نظر من برای رسیدن به آثار مذهبی باید همان قدر که در پابه پای آموخته های تکنیکی تلاش کردیم و نزد اساتید برجسته آموزش دیدیم از لحاظ اخلاقی نیز به در پالایش روح تلاش کنیم تا نگاه مثبت ائمه(ع) را در آثارمان ببینیم. نگارگری مذهبی برای من این قدر ارزشمند است که مصمم هستم تا آخر عمرم این مسیر را ادامه دهم و احساس خستگی نمی کنم؛ معتقدم همین که خداوند این حس را در وجود من نهادینه کرده توفیق بزرگ و مزد کار من است.

 

                                      

من برادرزاده ی ایشان هستم و تحت نظر ایشان هم تعلیم دیدم، از استاد آقامیری آثاری خریداری شده است همچنین استاد فرشچیان از طریق موزه ها و دولت خیلی حمایت شده است اما این گونه حمایت ها برای نسل جوان اصلا نبوده و نیست فقط در حدی که جشنواره یا مسابقه ای برگزار شود حمایت شده است. بنده معتقدم حمایت مسئولان می تواند زمینه ساز رشد و توسعه ی این هنر برای همه ی اقشار به خصوص قشر جوان باشد.موزه ها باید بودجه ی خود را داشته باشند و سالانه از هنرمند اثری خریداری کنند اما متاسفانه این بودجه برداشته شده است و اکثر درآمد هنرمند از حیطه ی تدریس تامین می شود و امورات خود را می گذراند.

هنرمندان توانمندی چون آقای مهدوی، شاکری و ... در مشهد فعالیت می کنند اما تا حمایت نباشد هیچ هنری پیش نخواهد رفت، اگر نوابغ زیادی در زمینه ی هنرنگارگری داشته باشیم و حمایت نکنیم نتیجه ی کار آنها نیز ضعیف می شود. به نظر من مشهد می تواند به طور مستقل از هنرمندانش حمایت کند.

به نظر بنده آثار فاخری ارائه دادند و هنرمندان با علاقه فعالیت کردند و اگر مستمر باشد قطعا هنرمندان با انرژی بیشتری به این سمت حرکت می کنند. حمایت از هنرمند فقط نباید در اهدا جوایز خلاصه شود و خریداری آثار برگزیده ی نگارگری هم باید در برنامه ی خود داشته باشند و مجموعه ای از آثار برگزیده در معرض دید عموم قرار دهند که قطعا این فعالیت ها انگیزه ی خوبی است که سال به سال فعالیت ها بهتر شود .

 

                                 

هنر تذهیب هنری کامل کننده است. قابلیت های بیانی که یک تابلوی تصویری دارد از تابلوی تزئینی بیشتر است. هنر تذهیب نیز بیشتر جنبه تزئینی دارد. از زمانی که مسلمانان به فکر تزئین بناهای مذهبی و مساجد خود افتادند، هنری را ابداع کردند که انتزاعی از فرم های حیوانی و گیاهی است. این را ساده کردند، مظاهر مادی را از آن گرفتند و شکلی تزئینی به آن دادند که مظاهر مادی در آن وجود نداشته باشد و نمازگزاری اگر رو به رویش تذهیب باشد، جلب توجه نمی کند و کراهت ندارد. چرا که مادیت در آن نیست. به همین دلیل می توان از آن تنها به عنوان هنری تزئینی استفاده کرد. اما نگارگری به دلیل این که موضوعی است و برآمده از مضامین و مفاهیم است و رنگ ها، فرم ها و ... بر اساس موضوع انتخاب می شوند، تاثیرگذاری بیشتری دارد و می تواند در فضاسازی و انتقال مفهوم کمک کند.

در چند سال اخیر کشور امارات، مسابقات و نمایشگاه هایی با عنوان «البرده» را برگزار کرد و بسیاری از بهترین آثار ایران و ترکیه را که در هنر تذهیب سرآمد هستند جمع آوری کرد. البته هنرمندان ترکیه نیز، در هنر خود را وامدار ایران هستند. در این مسابقات که در دبی برگزار می شود، آثار اول تا پنجم را انتخاب و برای مجموعه شان خریداری می کنند و چند سال است که این کار با هدف جمع آوری آثار تذهیب در موزه هایشان صورت می گیرد و سعی دارند هنر تذهیب را هنری عربی معرفی کنند. در واقع این آثار را در کشورهای مختلف به نمایش می گذارند و می خواهند هنر تذهیب را به نام خود کنند.

تابلوی «جوانی و پیری» آیه ۶۸ سوره یس «وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ أَفَلَا یَعْقِلُونَ» را به تصویر کشیده است. این آیه اشاره به واژگونی انسان بعد از دوره جوانی دارد.  آیه ۶۸ سوره یس به این موضوع اشاره دارد، آنچه که در جوانی به شما بدهیم، در پیری واژگون تان می کنیم، درواقع گذر زمان باعث پیری می شود که در ساعت شنی این موضوع نشان داده شده است.

در واقع تابلوی جوانی و پیری از دست دادن زیبایی، توانایی و قدرت را در دوران پیری نشان می دهد. علاوه بر این از نماد فصل های بهار و پائیز و همچنین نشاط و بی نشاطی برای نشان دادن دو برهه از زندگی هر انسان استفاده شده است.