به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره، به نقل از معاونت پژوهشی دانشگاه_ چهارمین و آخرین نشست از سلسه نشست‌های سمپوزیوم آینده تئاتر ایران با محوریت «مناسبات اقتصادی در تولید و عرضه‌ی تئاتر» به کوشش دانشکده هنر و همکاری معاونت پژوهشی دانشگاه سوره، در روز چهارشنبه ۱۵ دی‌ماه ۱۴۰۰ از ساعت ۱۷:۳۰ تا ۲۰، به‌صورت مجازی در سامانه سیباد برگزار شد.
دکتر نرگس نراقی پژوهشگر و کاندید دکتری مدیریت فناوری و آقای داوود نامور، مدیر سالن تئاتر نوفل‌لوشاتو، کارگردان و مستندساز به‌عنوان سخنران همچنین دکتر فرزاد معافی غفاری، استاد دانشکده هنر سوره، در جایگاه مدیر جلسه در این نشست حضور داشتند.
فرزاد معافی پس از خوش‌آمد گویی به حاضرین، موضوع و اهمیت غیرقابل‌انکار اقتصاد بر حیات تئاتر را تشریح کرد. معافی از دکتر نراقی خواست تا به ارائه دیدگاه خود بپردازد.
نرگس نراقی با اشاره به پژوهشی که در سال ۹۶ درباره آینده‌ی سینمای جهان انجام داده‌اند گفت: با انجام روش‌های آینده‌پژوهی و پویش محیطی به سناریوهایی مثل سینمای جهانی شده، تک‌نفره، منبع باز و بی‌نام نشان رسیدیم. در پژوهش سعی شد روند و آینده‌ی صنعت سینما و شکل‌دهندگان آن استخراج شود.
نراقی همچنین خاطرنشان کرد که هنرهای نمایشی مثل تئاتر و سینما متأثر از فناوری هستند و رابطه‌ی نزدیکی با آن دارند. از طرفی فناوری نیز وابسته به اقتصاد است بنابراین مثل یک زنجیره به هم مرتبط هستند.
وی ادامه داد: اگر به تئاتر به‌مثابه یک کالای خصوصی نگاه کنیم، مقوله گردش مالی به مکانیزم بازار واگذار می‌شود و عرضه و تقاضا تعیین‌کننده‌ی ارزش آن است. تئاتر یک مسئله‌ی هنری است و نمی‌توان به‌عنوان کالا با آن برخورد کرد.
در بخش دوم نشست داوود نامور یادآور شد که بخش اعظم تولید و عرضه تئاتر به بخش خصوصی یا سالن‌های خصوصی بازمی‌گردد. نامور گفت: دهه ۹۰، دهه‌ی خصوصی‌سازی تئاتر یا سالن‌های تئاتر بوده. برای فعالان و دانشجویان این رشته همیشه مسئله‌ی پلاتو و سالن تمرین یک دغدغه‌ی مهم بوده که نهایتاً باعث تشکیل سالن خصوصی شد.
وی در ادامه افزود: وقتی از بخش خصوصی صحبت می‌شود، مشکلات و مسائل ادامه کار این بخش نیز باید ذکر شود. بخش خصوصی به حمایت نیاز دارد و این عدم‌حمایت باعث ناتوانایی سالن‌ها برای کار باکیفیت است. آنچه ارزشمند و مهم است خود تئاتر بوده، چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی باشد.
معافی به‌عنوان سخنران مهمان از دکتر سعید اسدی، پژوهشگر و معاونت پژوهشی مرکز هنرهای نمایشی، دعوت کرد تا با نظرات خود تکمیل‌کننده‌ی این نشست باشد . دکتر اسدی با تأکید بر ارتباط مستقیم آینده تئاتر با وضعیت اقتصادی اظهار داشت: تئاتر ایران محدود به شهر تهران نیست و باید از سایر شهرها نیز یاد کرد و شرایط آنان را نیز در نظر داشت. رویه‌ای که در سیاست اقتصادی ایران وجود داشته و دارد، متکی بر مرکزیت دولت است، منابع کاملاً در اختیار دولت است و نقش بازار آزاد کمتر از چیزی است که باید باشد.
اسدی در توضیحات بیشتر گفت: تمام این عوامل و شرایط باعث گرفتاری مابین یک اقتصاد یارانه محور دولتی و بازار آزاد شده که هیچ‌یک نمی‌توانند هویت اصلی خود را داشته باشند. اینکه خصوصیات میدان فرهنگ را هم مطابق میدان اقتصادی دیده‌اند، خطای بزرگ بخش فرهنگی و دولتی در فضای اجتماعی است.
نظر خود را بنویسید