بسم‌الله الرحمن الرحیم

و بشّر الصّابرین الّذین اذا اصابتهم مصیبه قالوا انّا للّه و انا الیه راجعون

زمان اندوه و فراق یار وفادار دیگری، از همراهان کاروان هنر دانشگاه سوره رسید؛ هنرمندی که بلندای نام سوره، بر شانه‌های رفیع حکمت و همت و مهارت امثال او است؛ معلمی که هزاران شاگرد پَروَرید و تأثیری جدی بر آموزش هنر نقاشی در دوران پس از انقلاب اسلامی داشته است. 

روح هنرمند او، ارواح بسیاری از دوستدارانش را با خود به «معراج پیامبر»، مهمان کرد؛ «ظهر عاشورا»ی او، ما را برای بیعت، به ملاقات بزرگ‌ترین حماسه تاریخ انسانیت برد؛ نقاشی او برای ما شعر مجسم بود و از آبشخور عرفان اسلامی سیراب می‌شد؛ آنگاه‌که از عاشقانه‌هایش در نقاشی می‌گفت، حیای شرقی و ایرانی، امضای ویژه او بود و او بود که هنر و دین‌داری را در عصر تردیدها، به هم پیوست و بر این مسیر آن‌قدر پای فشرد که بدین طریقت الهی مشهور شد؛ اکنون اسب‌ها، ماهی‌ها، پروانه‌ها و پرندگان استاد خلیلی‌فرد، که به دست او آفریده‌شده‌اند، مثل ما در غم این مصیبت، گریانند؛ کارگاه‌های آموزش نقاشی استاد، دیگر باید به دوری مرشدشان عادت کنند، بوم نقاشی او دیگر نوازش استاد را نخواهد دید و قلم خلاقش، دیگر بر دستان آن مرد هنرمند بوسه نخواهد زد؛ غم رسید و غم تازه شد و غم ماند و امان از این غم که کمر قلمرو هنر در دانشگاه سوره و فراتر از آن را خم خواهد کرد.

خداوند مهربان که استاد عاشقانه دوستش داشت، به همه ما و همه دوستداران، شاگردان و بستگان و وابستگان آن استاد فقید، صبر دهد؛ و استاد را همین لحظه و در همین شب جمعه، میهمان امام حسین (علیه‌السلام) کند، که در این سال‌های آخر همه دیدیم همراه نفس‌نفس‌اش بود؛ خداوند آن عارف هنرمند را بیامرزد، فقدان آن فقید را برای ما جبران کند و به ما نیز توانِ آن دهد که میراثش را پاس بداریم و برای آیندگان به یادگار گذاریم.

مجدداً بر جامعه هنری و دانشگاهی کشور تسلیت عرض کرده و از همه ایشان برای بدرقه باشکوه این استاد بزرگ، به‌سوی دیار ابدی، دعوت می‌نمایم.

یا حق ...