نشست تخصصی «قوانین و مقررات شهری ناظر بر شهرهای جدید؛ از طراحی تا ساخت و اجرا» به همت معاونت پژوهشی و دانشکده معماری وشهرسازی در این دانشکده برگزار شد.
به گزارش روابط‌عمومی دانشگاه سوره، به نقل از معاونت پژوهشی سه‌شنبه ۲۱ آذر ۱۴۰۲، نشست تخصصی «قوانین و مقررات شهری ناظر بر شهرهای جدید؛ از طراحی تا ساخت و اجرا» با مساعدت دانشکده معماری و شهرسازی سوره برگزار شد.
این نشست به سخنرانی دکتر میثم بصیرت، مدرس دانشگاه، شهر پژوه و مدیر دپارتمان شهرسازی مهندسین مشاور عرصه و با حضور دکتر نجمه دشتکی، دکتر اسکندری و دیگر استادان و دانشجویان دانشکده معماری و شهرسازی سوره از ساعت ۱۰ تا ۱۲در سالن اجتماعات دانشکده معماری و شهرسازی سوره برقرار شد.
دکتر بصیرت با عنوان کردن اهمیت قوانین در نظام توسعه شهرهای جدید نشست را آغاز کرد. وی بیان کرد: «علت اهمیت موضوع قوانین و مقررات شهری این است که بخش زیادی از مسئله نهضت تولید مسکن وابسته به توضیع اراضی در پیرامون شهرها است. مسئله توضیع مسکن مهر به علت تفاوت منطقه سکونت قبلی و بعدی خانوارها، نداشتن شغل در منطقه جدید و نداشتن حس تعلق به محیط جدید و.... با مسائل فرهنگی و آسیب‌های اجتماعی روبه‌رو هستیم پس باید مسائل فرهنگی و اجتماعی در شهرهای جدید تقویت شود.»
وی ادامه داد: اگر بگوییم فرایند توسعه شهری دو بال دارد، یک بال آن بازآفرینی و دیگری توسعه شهری جدید است . در انگلستان مسئله توسعه شهری متوقف‌شده و به جای آن رویکرد ایجاد شهرها توسط اجتماعات محلی و مردم به‌جای دولت روی کار قرارگرفته. در نسل اول توسعه شهری مسئله اقتصاد در شهرهای جدید به شهر مادر وابسته است. اما باید شهر جدید خود نقش اقتصادی و کارآفرینی داشته باشد.
مسئله بعدی طرد شدن اجتماعی (آلودگی هوا و...) است، که افراد را به شهرهای جدید سوق می‌دهد. بنابراین هویت ناگهانی نیست و نیازمند اتفاقات و رویدادهایی است که باید آن را بپذیریم. اینکه یک شخص بیان کند من پردیسی هستم نیازمند زمان در بستر اجتماعی است.»
در ادامه نشست دانشجویان به طرح سؤال در مسئله اقتصاد و قیمت گذاری مسکن در شهرهای جدید و مادر پرداختند.
بصیرت پاسخ داد: برچسب فقر زدن در این مسئله درست نیست چراکه مسئله دسترسی به خدمات شهری و.... نیز در کنار اقتصاد وجود دارد. وی مسئله پذیرش شهرهای جدید را بدین شکل بازگو کرد: میزان جمعیت پیش‌بینی‌شده در شهرهای جدید چهار میلیون نفر بوده است و جمعیت ساکن حاضر یک‌میلیون نفر یعنی در حدود یک‌چهارم جمعیت پیش‌بینی‌شده.
این یعنی شهرهای جدید ما از پذیرش کافی برخوردار نبوده است.
عللی مانند عدم تأمین خدمات، عدم تأمین کیفیت سکونت، عدم تأمین حمل‌ونقل ایمن و ارزان و.... موجب عدم استقبال از شهرهای جدید شده است. در ادامه نشست دکتر بصیرت ضمن تأکید بر ضرورت وجود قوانین برای حفظ نظم در توسعه و تعامل شهرهای جدید به شرح نکاتی از قوانین شهری پرداخت و گفت: یکی از قوانین این است که دستگاه‌های خدمات رسان موظف به تأمین خدمات در شهرهای جدید هستند. اما این قانون به‌درستی در کشور عملی نمی‌شود. ما در قوانین شهری دو سطح قانون داریم.
نه قانون با عنوان قوانین خاص در حوزه شهری داریم، قانون شهرهای جدید، آیین‌نامه اجرای قوانین شهرهای جدید، اساس‌نامه شرکت مادر تخصصی عمران شهرهای جدید و مهم‌ترین این قوانین دستورالعمل شهرک‌سازی مصوب سازمان راه و شهرسازی و معماری. قانون شهرهای جدید ۱۶ دی‌ماه سال ۸۰ به تصویب رسید و وظایف تمام دستگاه‌ها و سازمان‌ها در این حوضه مشخص شد.
سپس به تشریح ماده‌هایی از آیین‌نامه اجرایی شهرهای جدید پرداخت و ذکر کرد: باید به سمتی برویم که شهر جدید ما تکرار شهر موجود نباشد یعنی معضلات شهرهای موجود تکرار نشود. اگر نتوانیم این اتفاق را رقم بزنیم فقط زمین و منابع اقتصادی را تلف‌کرده‌ایم. سیستم آب‌رسانی، فاضلاب مناسب و.... همگی نکاتی است که باید به آن توجه شود.»
پیرو جمع‌بندی جلسه دکتر بصیرت به طرح سؤال‌هایی در حوزه آینده شهرهای جدید پرداخت و بدین شکل به آن‌ها پاسخ داد: با این روند کاهش جمعیت آیا ما نیاز به شهر جدید داریم؟! اگر موضوع صرفاً جمعیت بوده است نه نیاز نداریم اما اگر اهدافی برای شهرهای جدید موردنظر قرار داده‌ایم احتمالاً به آن نیاز خواهیم داشت.
آیا شهرهای جدید نمی‌توانند خارج از منابع دولتی توسعه پیدا کنند؟! چیزی که تاکنون دیده‌ایم این است که امکان این مسئله وجود دارد، به‌طور مثال در اهواز و شهرک‌های ساخته‌شده در آن شاهد آن هستیم. آیا توسعه شهری می‌تواند موجب حفظ تعادل فضایی و سفرهای جمعیتی و کوچ از مناطق نامطلوب شوند؟! آیا با مقوله اشتغال‌زایی می‌توانند متصل شوند؟»!
دکتر بصیرت ضمن پاسخ به سؤالات دانشجویان و ذکر این مسئله که شهر جدید الزاماً نباید مسکونی باشد و می‌تواند کارکردهای بومی و فناوری و... داشته باشد به جلسه خاتمه داد.
گزارش: الهه میرزائی
نظر خود را بنویسید