به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره_ پنجمین وبینار از مجموعه نشست‌های «مقاومت در قاب هنر» به همت دانشکده هنر دانشگاه سوره با همکاری معاونت فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فن‌آوری، سازمان بسیج دانشجویی کشور و رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در اسپانیا؛ همزمان با آغاز هفته دفاع مقدس تحت عنوان «هنر مقاومت؛ مسیر پیشرفت بین شکل و مضمون»، با ارائه و سخنرانی دکتر رضا اسکندر عضو هیأت علمی الجامعه اللبنانیه، روز چهارشنبه مورخ 7 مهرماه 1400 ساعت 13 الی 14 به صورت مجازی در سامانه سیباد دانشگاه سوره برگزار شد.

در ابتدای جلسه، رضا اسکندر ضمن تشکر و قدردانی از برگزارکنندگان این نشست‌ها، به ارائه مقدمه‌ای در باب موضوع پرداخت و گفت: با شرکت در این نشست‌ها و تأثیرپذیری از آن امید داریم که در راه ارتقاء هنر گامی برداشته باشیم. وی افزود: هنر، فطری بوده و هنگامی که انسان به دنیا می‌آید هنر نیز همراه با او متولد می‌شود و حتی رشد می‌کند. به نوعی می‌توان این‌گونه تعبیر نمود که هنر کنش و مقاومت واکنش است.

رضا اسکندر، در این باره ادامه داد: کسی قادر نیست هنر و آدمی را از یکدیگر جدا و منفصل کند. این همان ویژگی خاص هنر است که اگر انسان بتواند از ظرفیت هنر در مقاومت و دفاع استفاده کند و بهره‌مند شود؛ تکامل شخصیت و آدمیت را به دنبال خواهد داشت. همچنین، اخلاق اجتماعی مستحکم دلیل موفقیت آدمی در این زمینه است.

سپس، اسکندر در ارتباط با هنر مقاومت خاطر نشان کرد: هنر مقاومت قابلیت اکتسابی شدن را نیز دارد. در گذشته، هنر صرفاً جهت سرگرم کردن قشر مرفه بود که برای صنعت، تجارت و توریسم مورد استفاده بود. وی افزود: برهان علویه جز کسانی بود که به دنبال ساختن برنامه‌ای بود تا از مقاومت تمجید کند و در قالب سینمای واقعی از امکانات اروپایی استفاده کردند.

رضا اسکندر درباره هنر در لبنان اذعان کرد: آشنایی با هنر سنتی ایران از دوره هخامنشیان بسیار حائز اهمیت بوده و در هنر تبلیغ از آن بهره گرفته شده است. به نحوی که جوانان لبنانی اصول استفاده از رنگ‌ها، انواع و اقسام خطوط و دست‌نوشته‌های سپاه به تدریج هنرمندان ایرانی اثر مهم و مستقیمی از لحاظ هنری و روحیه کاری بر جوانان لبنانی داشته‌اند. علاوه بر آن، شیوه صحیح برخورد با جامعه و امکانات را از ایرانیان آموختند.

اسکندر در پایان بیان کرد: داستان به واقعه زمانی خود نزدیک و کلاسیک صد در صد بود و محتوا نیز مستقیم بود. در صورتی که در حال حاضر وارد حیطه اخلاق اجتماعی شده و جنبه تبلیغی پیدا کرده است. وی افزود: در گذشته بیشتر دیالوگ و گفت‌وگو میان شخصیت‌ها رواج داشت، اما اکنون ارزش تصویری افزایش پیدا کرده است. همچنین، نورپردازی وجود نداشت و فیلم سینمایی ابو زینب تا حد زیادی به شخصیت‌پردازی کمک کرد.