به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره_ سومین وبینار از مجموعه نشست‌های «مقاومت در قاب هنر» به همت دانشکده هنر دانشگاه سوره با همکاری معاونت فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فن‌آوری، سازمان بسیج دانشجویی کشور و رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در اسپانیا؛ همزمان با آغاز هفته دفاع مقدس تحت عنوان «عکاسی و اثرات پس از جنگ»، با ارائه و سخنرانی استاد مهدی منعم هنرمند و مدرس عکاسی، روز سه‌شنبه مورخ 6 مهرماه 1400 ساعت 14 الی 16 به صورت مجازی در سامانه سیباد دانشگاه سوره برگزار شد.

در ابتدای جلسه، کامران شریفی، مدیر گروه عکاسی دانشگاه سوره، ضمن بیان مقدمه‌ای در باب موضوع ادامه روند جلسه را به مهدی منعم سپرد. سپس، مهدی منعم درباره جنگ توضیح داد:  انسان از تاریخی که به دنیا می‌آید جنگ را تجربه می‌کند. بنابراین آدمی نه می‌تواند دائماً به صلح امید داشته باشد و نباید از جنگ بترسد. می‌توان جنگ را جزئی از خانواده شرور جهانی دانست که نمی‌توانیم با آن مقابله کنیم. همچنین، جنگ‌ها ارتباط نزدیک و تنگاتنگی با شرایط فرهنگی و اجتماعی ما دارند. وی افزود: به مدد رشد تکنولوژی در ارتباطات جمعی و به‌ویژه در هنرهای تجسمی؛ به دلیل اینکه عکس می‌تواند دست به احساسات مخاطب بزند و او را منقلب کند، به نحوی می‌تواند در خدمت صلح نیز قرار گیرد.

مهدی منعم درباره سبک عکاسی خود اذعان کرد: در سال‌های پس از جنگ تمام تلاشم این بود که بتوانم از افرادی که در جنگ یا به واسطه جنگ مجروح شدند عکس تهیه کنم و نشان دهم که جنگ به چه اندازه می‌تواند ویرانگر باشد و تا سال‌ها چه اثرات مخربی برای قربانیان آن در پی داشته باشد. به همین سبب تمام تلاشم را برای رفع خشونت و دفاع از صلح به کار گرفتم.

در ادامه، منعم به مشخصه موجود در عکس‌هایش اشاره کرد و گفت: مشخصه‌ای در عکس‌های من وجود دارد و آن این است که سوژه با همان حالت طبیعی روحی و جسمانی، نوع پوششی که به صورت معمول دارد و با همان پشت‌زمینه عکاسی می‌کنم و هیچ‌گونه دخل و تصرف و عامل زائد خارجی در تصاویر وجود ندارد. همچنین، آن چیزی که در عکس‌ها وجود دارد حاصل تجربه میدانی من بوده است.

منعم خاطر نشان کرد: بسیاری از افرادی که در این عکس‌ها وجود دارند و قربانی جنگ شدند به صورت ناخواسته و در حین انجام فعالیت‌های روزمره زندگی خود و در چشم بر هم زدنی قربانی جنگ شدند و آسیب دیدند. من با آدم‌هایی مواجه بودم که نه تنها جسمشان آسیب دیده بود بلکه روحشان نیز دچار صدمه و رنجش شده بود.

سپس، منعم در خصوص مسئولیت عکاسی کردن از این نوع افراد بیان کرد: من به عنوان یک عکاس باید به چند نکته توجه می‌کردم و باید به گونه‌ای با این آدم‌ها برخورد می‌کردم که روح و روانشان بیش از این آسیب نبیند. پس تلاش کردم در وهله اول علاوه بر کسب سواد و دانش عکاسی، سواد عاطفی خود را افزایش دهم. یعنی بتوانم به آن درکی برسم که شرایط روحی و روانی این انسان‌ها را به طور کامل حس کنم و سپس عکاسی کنم. پس درک عاطفی برایم اهمیت بیشتری داشت چون تا اندازه‌ای توانایی عکاسی را داشتم و آن چیزی که نداشتم سواد عاطفی برای درک شرایط روحی و روانی آن آدم‌ها بود که سعی کردم در این زمینه نیز آگاهی نسبتاً خوبی پیدا کنم.

در ادامه جلسه، مهدی منعم به تبیین روش و روند کار خود پرداخت و افزود: در ابتدا بدون آنکه وسایل کار همراه خود داشته باشم، به منزل آن افراد رفته و گفتمانی انجام داده و از تجربه‌های یکدیگر باخبر می‌شدیم. این اقدام به این منظور بود که بتوانم متناسب با حالات روحی و خلقی آن فرد عکاسی کنم. البته، در این حین موضع‌گیری از سوی سوژه وجود نداشت. وی در این باره تأکید کرد: زبان گفت‌و‌گو و دیالوگ بسیار مهم بوده که برخی عکاسان دیگر به آن بی‌توجهی کرده و از آن غافل هستند. عکاسی اجتماعی یک معامله دو جانبه بوده و تعهد اخلاقی ایجاد می‌کند.

منعم، در خصوص ابزار و امکانات عکاسی خود گفت: ارزشمندترین وسیله کار برای من مغزم است و مهم نیست با چه دوربین و مگاپیکسلی عکاسی می‌کنیم و باید همیشه ابزار را متناسب با نوع کار خود انتخاب کنیم.

در پایان، مهدی منعم به نمایش آثار عکاسی خود پرداخت و توضیحاتی درباره تصاویر و جریانات نهفته در آن ارائه کرد.

در انتهای جلسه نیز، به تمامی سؤالات علاقه‌مندان در این حوزه پاسخ داده شد.