به نام خداوندگاری که زیباست و هر زیبایی را دوست دارد

 

بر چـهره گـل نـسـیـم نوروز خـوش اسـت

در صـحن چمدن روی دل افـروز خـوش اسـت

 

از دِی که گذشت هر چه گویی خوش نیست

خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است

 

 

 

سلام بر همه دوستان و همراهان دانشگاه سوره؛ 

استادان بزرگوار، دانشجویان محترم و همه همکاران گرامی.

خدای را شاکرم که بر همه ما این منت نهاد که نوروز و آغازین روزهای آخرین سال قرن 14 هجری شمسی را ببینیم و به ما این فرصت داد تا باز به وظایف و تکالیفی که بر عهده ما نهاده است، عمل نماییم؛ تکالیف فردی، خانوادگی، جمعی، اجتماعی و نسلی که همگی برای رشد و پیشرفت مان لازم و لاجَرَم است؛ 

پیچش ها، سختی ها، رقابت ها و دشمنی ها از زندگی این دنیا، قابل حذف شدن نیست ولی شاید و باید که چون سیاوش از این آتش نهراسید و شجاعانه به میان آن رفت تا به حرمت عقلانیت، عدالت، معنویت، شجاعت و همت، چون ققنوسی جوان دوباره زاده شد و به آسمان های بلند ظفر پرید؛ هیچ فرد و هیچ جامعه انسانی در تاریخ بشر، با شاهد پیروزی همراه نشده است، مگر آنکه از سنگلاخ های بی آب و علف عبور کرده باشد؛ و معمولاً هر چه دشواری بزرگتر، جایگاه موفقیت های بعدی بالاتر. و نوروز 1399 یکی از زنجیره های همین مسیر آشوبناک زندگی همه ماست که باید چون معدنی بکر، از ذره ذره فرصت های آن، کیمیای گرانقدر زندگی را استحصال کرد. 

در آغاز سال 1399 هجری خورشیدی، می توان گفت که دانشگاه سوره در مسیر گذر از مجموعه ای از بی سابقه ترین بحران های تاریخ حیات خود به سر می برد؛ بحران هایی که مواجهه با آنها از صِرف توانایی افرادی معدود در برخی سمت های دانشگاه، خارج است و باید همه اشخاص و افرادی که به نوعی با دانشگاه سوره مرتبط اند و خود را از خانواده بزرگ دانشگاه برمی شمرند، همگی خود را به جدّ، برای عبور از این دوران سخت، همکار و همراه ببینند؛ می توان از این بحران سخت نیز عبور کرد و می توان از این بحران های غریب، سکوی پیشرفت ساخت، به شرطی که هرکس در این آوردگاه، وظایف خود را به درستی بشناسد، آنها را با نهایت تعهد و هم افزا با دیگران در نظمی فراگیر، ایفا کند و به جای پراکندن یأس و ترس در دل بقیه همراهان، شادی و امید را به دل های بعضاً نگران خواهران و برادران خود هدیه دهد.

در حوزه های آموزش، پژوهش، فعالیت های دانشجویی و فرهنگی و نیز فعالیت های کارآفرینی دانشگاه، به لطف خدا برنامه ریزی های خوبی صورت گرفته و به نظر می آید زمینه ها و انگیزه های جهادی لازم برای جهش در همه این حوزه ها در دانشگاه سوره به وجود آمده است؛ پیشرفت در همه این حوزه ها، علیرغم بحران های عینی پیش رو، فقط با همدلی و همزبانی اعضای خانواده سوره امکان-پذیر است؛ که اگر این مهم صورت پذیرد، نه تنها بحران های بزرگ پیش روی ما، مانعی برای پیشرفت مان نیست که اساساً به سوخت شتابدهنده این جهش تبدیل خواهد شد؛ و این بن مایه حکمتی است که باید از اندیشه نوروزی و منطق بهار بیاموزیم.

دل و روح بهاری، از شاخه های خشک و زخمی زمستان، شکوفه های زندگی می رویاند و از بیابان-های لم یزرع، گلستان می آفریند؛ دانشگاه سوره به چنین نظرگاهی در این ایام دشوار نیاز دارد تا نظم و نظام خود را بازیابد؛ تا از کنار هم بودن، عاشقانه، شاد باشیم؛ تا علیرغم دشمنی ها و بحران ها، با هم به صلح و آرامش برسیم؛ تا در زیست بومی آرام بخش، به اوج ثریا دست یازیم؛ تا همه با هم برای «او» زندگی کنیم ...

و این آغاز یک راه روشن است ...

ان شاء الله

 

 

برادر کوچک همه شما

محمدحسین ساعی

اول فروردین ماه سال 1399 هجری شمسی