نخستین نشست از سلسله برنامه های کارگاه های آموزشی «دانشگاه سوره» به همت «گروه سینما» و همکاری «معاونت دانشجویی و فرهنگی»، امروز شنبه، ۲۲ مهرماه، ساعتِ ده و نیمِ صبح، با حضورِ مدرس مهمان آقای «نصرت الله تابش»، و جمعی از دانشجویان رشته سینما و سایر رشته ها با موضوعِ «فُرم و زیبایی در سینمای اسلامی» در «سالنِ سینمای  شهید دکتر حسین فهیمی دانشکده ی هنرِ دانشگاهِ سوره» برگزار شد. عناوین کلی مباحث مطروحه در این جلسه به شرح زیر است.

1-کلی ترین تعریفی که می توان برای هنر ارائه داد این است که هنر، خلق موقعیت ( های ) عاطفی معنا دار است. خلق به خلاقیت اشاره دارد و بیان می دارد که هنر با خلاقیت نسبت دارد. خلاقیت و هوش دو مفهوم مجزا از یکدیگر هستند . خلاقیت یعنی کشف راه های نا متعارف برای جواب به یک پرسش. بر اساس آزمایشات روانشناسی گفته می شود که انسان های خلاق معمولاً آدم های طنازی هم هستند. 

2- ما در یک عکس با یک موقعیت مواجه هستیم اما موقعیت در فیلم متعدد است. تفاوت اثر هنری با اثر آموزشی در این است که یک اثر هنری با عاطفه ی افراد سر و کار دارد. هنر خالی از عاطفه هنر نیست. وقتی می گوییم هنر معنا دار باشد یعنی بیان کننده و یا مبتنی بر یکسری آگاهی باشد و اتفاق بیافتد. معنا داری ما را از صرف فرم گرایی و یا مستند که صرفاً گزارشی می دهد، جدا می کند. 

3- در نگاه دینی عرفان خاستگاه هنر است و هنر پای عرفان است و عارف با ایجاد یک موقعیت زیبا شناختی مخاطب را جذب می کند. عرفان و سینما یکی از مباحث مهم سینمایی هستند. مقوله ی عرفان در سینمای ایران در فیلم هایی نظیر هامون، پری، بانو و ... نیز مشهود است. 

4-  در رابطه با نسبت مذهب و هنر می توان گفت که هنر دریچه ای است به سوی دنیای موعود. یعنی هنرمند علاوه بر اینکه اثرش ریشه در واقعیت دارد اما در واقع آرزوی تحقق دنیای مطلوب را دارد. هنر هرچند که ریشه در واقعیت دارد اما واقعیت گریز است و حقیقت را دنبال می کند. این به این معناست که اثر هنری زمانی خلق می شود که هنرمند از وضعیت موجود رضایتت نداشته باشد و یا اگر راضی هم باشد نگران این است که مبادا این وضعیت موجود تغییر کند.( دغدغه ی هنرمند ) . در ادامه این مبحث دریچه ای وجود دارد که موضوع را به موضوع مهدویت در اعتقاد شیعه گره می زند. 

5-  فصل مشترک و حلقه رابط میان دین و هنر، زیبایی است. به معنای دیگر زیبایی حلقه ی ارتباط میان آگاهی و عمل است. رشد حس زیبایی شناسی یکی از علائم رشد انسان است. 

6-  فرم یعنی ترکیب عادلانه عناصر روایی و سبکی با میانجی گری ریتم برای کشف یا بیان حقیقت.

7-  در سینمای استعلایی مفاهیمی که از سطح زندگی روزمره انسان وجود دارند بیان می شوند. سینمای استعلای می تواند غیر دینی هم باشد اما سینمای دینی ، سینمای استعلایی عمیق تر و جدی تر با دایره معنایی وسیع تر است. فیلم داش آکل کیمیایی فیلمی است که این تفاوت را نشان می دهد. یعنی شخصی پایبند اخلاق اما بدون تعهد به دین.