به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره، به نقل از معاونت پژوهشی دانشگاه_ نشست تخصصی تحت عنوان «روش ­های تحقیق در ادبیات پایداری» به مناسبت هفته پژوهش، به همت دانشکده فرهنگ و ارتباطات و با همکاری معاونت پژوهشی دانشگاه سوره؛ روز پنج­ شنبه مورخ 25 آذر 1400 ساعت 17 الی 18:10 به صورت مجازی در سامانه سیباد دانشگاه سوره برگزار شد.

این وبینار با حضور دکتر منوچهر اکبری، از اساتید مجرب گروه ادبیات دانشگاه تهران، به عنوان سخنران و دکتر محمدحسین جمشیدی به عنوان دبیر اجرایی با حضور 18 دانشجو برگزار شد.

اکبری در ابتدا مطرح کرد: رایج­ ترین روش تحقیق در ادبیات پایداری، روش تحلیلی_محتوایی است که بعد از آن روش سبکی_صوری بین افراد ادبی رواج دارد؛ اما اساساً برای تحقیقات ادبی راهکارهای مشترکی وجود دارد.

وی در خصوص روش­ ها ادامه داد: اولین و مهم­ ترین نکته که در تحقیق ادبیات پایداری وجود دارد، توجه به ظرفیت تحقیق است. یعنی باید برای موضوع تحقیق چارچوب معینی مشخص شود تا هدف تحقیق ثابت بماند. همچنین باید در نظر گرفت که در تحقیقات ادبیات، برخلاف تحقیقات شیمی و فیزیک امکان تکرار مداوم و مستمر وجود ندارد.

این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: لازمه ادبیات وجود احساس، عشق و تخیل است؛ در غیر این صورت نمی­ توان آن را ادبیات نامید چرا که غیرقابل حذف و اندازه­ گیری است. در واقع باید دید چقدر می­ توان به احساسات نویسنده یا شاعر نزدیک شد و آن را درک کرد، البته در این مورد اهداف نیز باید مورد توجه قرار گیرد. به طور مثال زمانی که کتابی بدون هدف و فقط برای سرگرمی و وقت ­گذرانی خوانده می ­شو،د امکان دارد در عرض یک هفته تمام شود؛ اما اگر هدف از کتاب خواندن تحقیق و یا پایان نامه باشد، زمان اتمام آن حتی تا یک ماه طول خواهد کشید.

وی با اشاره به تفاوت و شباهت ­های ادبیات و شاهنامه تصریح کرد: در ادبیات پایداری شخصیت­ ها به ما نزدیک­ تر هستند و ما با آنان زندگی می­ کنیم؛ اما تنها تفاوتی که با ادبیات شاهنامه به‌وجود آمده، در فاصله این بحث ادبی با زندگی امروزه است. در واقع می­ توان گفت انسان­ های امروزی با زبان شاعر یعنی فردوسی فاصله تاریخی دارند.

استاد دانشگاه تهران اظهار کرد: در ادبیات پایداری برخلاف علوم انسانی هر شخصی برداشت­ شخصی داشته و نتیجه ­گیری­ ها متفاوت هستند. همچنین امروزه در این حوزه تنوع ­های بیشتری نسبت به قبل در خصوص نظم، نثر، دل­نوشته، خاطره، مستندات تاریخی و... به وجود آمده است.

اکبری در پایان در جواب به سوال "ویژگی­ های داستان جنگی و پایدار" گفت: داستان­ های جنگی، حرف دل نویسنده است که به صورت داستانی نوشته شده و می­ توان گفت درون­ مایه این نوع داستان­ ها، بی ­پروایی را به رخ می­ کشد. در حالی که ادبیات پایداری، بیشتر از لحاظ سیاسی و اجتماعی نوشته شده که در واقع به نوعی سمبولیسم و یا واقع­ گرا است.