به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره، به نقل از معاونت پژوهشی دانشگاه، سومین نشست از سلسله نشست‌های سمپوزیوم سینمای ملی با عنوان «سینمای فرا ملی» به همت دانشکده هنر دانشگاه سوره و با همکاری معاونت پژوهشی، روز دوشنبه 24 آبان ماه 1400 از ساعت 14 الی 16 به صورت مجازی در سامانه‌ی سیباد دانشگاه سوره برگزار شد.

در این نشست دکتر محمدباقر قهرمانی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران همچنبن دکتر شهریار زرشناس، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و معارف به عنوان مدعو علمی؛ آقای جابر قاسمعلی، فیلمنامه نویس به عنوان مدعوحرفه‌ای و دکتر فرشاد عسگری‌ کیا به عنوان دبیر نشست حضور داشتند.

در ابتدای جلسه دکتر عسگری‌کیا ضمن خوش‌آمدگویی به حاضرین در جلسه و مدعوین گرامی خلاصه‌ای از مضامین مطرح شده در دو نشست قبلی ارائه کرد. عسگری‌کیا برای فتح باب سخن از دکتر قهرمانی دعوت به بیان صحبت‌های مقدماتی کرد. دکتر قهرمانی ‌در آغاز سخن به بررسی واژه  «سینمای فرا ملی » پرداخت. این واژه در نقدها و مطالعات خیلی قدیمی نیست اما خود سینما و مسائل مربوط به آن، آنقدر مهم و تاثیرگذار هست که مورد توجه قرار بگیرد و برای سینمای خارج از مرزهای یک کشور، ژورنالی با همین موضوع تأسیس شود. در ۳۰ سال اخیر تاثیر تولید، توزیع و پخش محصولات سینمایی بسیار موضوع فراگیری بوده است.

دکتر قهرمانی این‌طور ادامه داد که معمولاً در در تقسیم بندی‌های فراملی سه حوزه مورد توجه است:

اول رویکرد دوگانگی ملی و فرا ملی است. دوم پدیده‌ی منطقه‌ای در نظر گرفته می‌شود، سینمای ملت‌های کوچک. و در آخر توجه پسا ساختارگرایانه به مهاجرین و تبعیدی‌ها و سینمای پسا استعماری در جهان است. در این سه حوزه می‌شود به طور گسترده موضوع فراملی را بررسی کرد.

وی همچنین در خصوص اینکه آیا سینمای ایران توان عرض اندام فراملی دارد ا‌ینگونه اظهار نظر کرد که ما از قبل هم در این حوزه فعال بوده‌ایم اما به طور خاص با نگاه فراملی دیده نشده است. اگر مشارکت‌های فرهنگی را در قالب فراملی در نظر بگیریم، سینما به دلیل اینکه یک عنصر تأثیرگذار و بازتاب دهنده‌ی فرهنگ موجود است بسیار مورد توجه قرار می‌گیرد. هر زمان که توجه بین‌المللی به سینمای ایران بیشتر شود تأثیرگذازی آن هم بیشتر است.

 در ادامه آقای قاسمعلی با توجه به صحبت‌های دکتر قهرمانی و در باب موضوع جلسه به میزان معنا دار بودن بحث  «سینمای فرا ملی» این‌طور شروع کرد که معمولاً بحث‌های کلیشه‌ای مثل مدرن یا سنتی بودن جامعه ایران مطرح هست که بدون پیش فرض نمی‌شود گفت ما جامعه سنتی هستیم یا مدرن؛ به همین دلیل هم نمی‌شود سینمای ایران را ملی یا فرا ملی تصور کرد. در کل، زمانی سینما به طور بین‌المللی مورد توجه قرار می‌گیرد که در عرصه‌ی ملی و داخل کشور به صورت صنعتی و یک ساختار صنعتی شده درآید. در غیر این صورت این فرآیند جهانی شدن به جریان نخواهد افتاد و نمونه‌هایی از فیلم و فیلمساز که تا اکنون مورد توجه جهانی قرار گرفته‌اند بنا به تلاش فردی و شخصی هستند؛ مثل کیارستمی، اصغر فرهادی و ناصر تقوایی.

جابر قاسمعلی در ادامه افزود: صنعتی شدن سینما باعث دیده شدن آن در جهان می‌شود. سینما در زمان درگیری ایران در جنگ با عراق و مشکلات دیگر به کمک آن آمد و ای‌ کاش سینما هم بیشتر مورد توجه مدیران کشوری قرار گیرد.

شهریار زرشناس به عنوان سومین و سخنران علمی، از سینمای ملی به دلیل زیربنا بودن آن برای سینمای فراملی صحبت کرد. فرهنگ ایرانی علی‌رغم گسست‌های سیاسی، یک فرهنگ محکم و یکپارچه است‌؛ چرا نباید مثل شعر و نثر فارسی، سینما هم به سمتی برود که نشان دهنده‌ی مؤلفه‌های فرهنگی ایرانی با مفاهیم معنایی و مفهومی پایدار باشد که با وجدان انسانی و خرد فراگیر بشری مرتبط است.

زرشناس در ادامه گفت: گویی هرگز سینمای ایران از ابتدا تا اکنون به این سمت و سو نرفته است. سینما باید نشان دهنده‌ی آرمان‌های یک ملت باشد. پیام‌های فرهنگی و هویتی می‌تواند به وسیله‌ی سینما به جهان شناسانده شود. سینما می‌تواند معرف شخصیت‌های اسطوره‌ای ملت باشد. شخصیت‌هایی مثل رستم و کیخسرو که با توجه به ویژگی‌هایشان بسیار مورد توجه خواهند بود. پس بهتر است در ابتدای راه به سینمای ملی توجه شود تا به دنبال آن سینمای فرا ملی تقویت شود.