سرپرست دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه سوره نقد و نقدپذیری را از ضرورت‌های جامعه امروز برشمرد و تأکید کرد اگر نقد دلسوزانه، صادقانه و درست باشد شنونده بیشتری خواهد داشت.

به گزارش روابط‌عمومی دانشگاه سوره، دکتر امید علی مسعودی در همین ارتباط گفت‌وگویی با خبرگزاری ایکنا داشته است که در ادامه آن را می‌خوانید.

درباره فرهنگ نقد و نقدپذیری توضیح دهید.

نقد و نقدپذیری و حتی نقد گریزی از مواردی است که در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما وجود دارد. در بحث آموزش و رفتارهای اجتماعی همیشه موضوع نقد موردتوجه رهبران فکری جامعه بوده است. برای مثال می‌دانیم که پیامبر اکرم(ص) همیشه در موضوعات مختلف مشورت می‌کردند. ایشان باوجوداینکه فرستاده خدا و متصل به وحی بودند، اما اگر کسی ایرادی می‌گرفت و یا ابهامی داشت، سعی می‌کردند که افکار عمومی را قانع کنند. همچنین در نهج‌البلاغه حضرت علی(ع) می‌فرمایند: «کسی که عیب من را به من هدیه کند به من خدمت کرده است.» درواقع حضرت علی(ع) نقد را هدیه و امر پسندیده و قابل‌تقدیری می‌دانند.

نقدپذیری در ادبیات هم موارد بسیاری دارد که می‌توان به سعدی اشاره کرد که سروده است: «متکلم را تا کسی عیب نگیرد، سخنش صلاح نپذیرد.» و نیز «مشو غره بر حسنِ گفتار خویش/ به تحسین نادان و پندار خویش». حافظ هم گفته است: «یاد باد آن‌که به اصلاح شما می‌شد راست/ نقد هر گوهر نا سفته که حافظ را بود». بنابراین در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما نکات بسیاری درباره نقد وجود دارد.

در قرآن مجید در رابطه با مشورت‌ چند آیه داریم که آیه شریفه «وَ شاوِرْهُمْ فِي اَلْأَمْرِ» به این موضوع اشاره می‌کند که باهم گفت‌وگو کنید؛ نقد یک نوع گفت‌وگو است، زیرا شخص عیب خود را نمی‌بیند و به همین علت در هر مدیریتی نیز بازرسی و نظارت وجود دارد تا هرکسی با مشکلی مواجه می‌شود آن مشکل بررسی شود. در مسائل اجتماعی نیز همین‌گونه است؛ در مدیریت ممکن است مشکلی وجود داشته باشد. پس درست‌تر آن است که بر اساس همین فرهنگ به سمت کسانی برویم که ما را نقد کنند تا از آنها بهره بگیریم و بتوانیم راست‌کردار باشیم و کمتر دچار اعوجاج و کج‌رفتاری شویم.