نشست سوم سمپوزیوم تخصصی «نسبت شبهمدرنیته با معماری معاصر ایران» روز دوم دیماه ۱۴۰۴، همزمان با هفته پژوهش، به همت گروه معماری دانشکده معماری و شهرسازی و با همکاری معاونت پژوهشی دانشگاه بینالمللی سوره برگزار شد. در این نشست، دکتر سلمان نقرهکار و دکتر حیدر جهانبخش بهعنوان سخنران حضور داشتند و دبیری علمی جلسه را دکتر لیلا مقیمی بر عهده داشت.
در ابتدای این نشست، دکتر حیدر جهانبخش سخنان خود را با بررسی جریانهای نظری در حوزه معماری، بهویژه در ایران، آغاز کرد. وی با اشاره به ویژگیهای جریانهای نظری معماری در چهار دهه اخیر، از انسجام، اتحاد و یکپارچگی نسبی آنها یاد کرد و تأکید داشت ریشههای تفکر و نظریهپردازی در معماری، چه در اندیشههای داخلی و چه در جریانهای برونکشوری، نیازمند بازخوانی و بازنشانی جدی هستند. جهانبخش همچنین به پیوند جریان مدرن با مفاهیمی چون استعمار و استکبار جهانی اشاره کرد و شکلگیری نارساییهای نظری در معماری معاصر را از پیامدهای این روند دانست. وی در ادامه، با نمایش و تحلیل چند طرح منتخب در شهر تهران، نمونههایی از این چالشهای نظری را مورد بررسی قرار داد.
در بخش دوم نشست، دکتر سلمان نقرهکار با هدف ارائه راهکار، به تبیین چهار مفهوم پایه در حوزه معماری پرداخت که شامل «درخت معماری»، «سپهر معماری»، «معماری معاصر ایران» و «تعریف معماری» بود. وی ضمن تشریح این مفاهیم، به نقش آنها در بازاندیشی معماری معاصر ایران اشاره کرد.
نقرهکار همچنین با تأکید بر سه رکن اصلی آموزش معماری، معماری را «ساماندهی مکان زندگی و رشد انسان در بستر محیط» تعریف کرد و افزود: معماری معاصر ایران باید بر مبنای هویت ایرانی ـ اسلامی شکل گیرد. وی در ادامه به عوامل مؤثر در شکلگیری معماری معاصر ایران پرداخت و بر ضرورت توجه همزمان به مبانی نظری، فرهنگی و آموزشی در این مسیر تأکید کرد.
این نشست با طرح پرسشها و گفتوگوی علمی میان استادان و دانشجویان به پایان رسید و سومین بخش از سمپوزیوم «نسبت شبهمدرنیته با معماری معاصر ایران» را تکمیل کرد.
نظر خود را بنویسید