کرسی ترویجی «همگرایی تناقض‌نمای نظارت الکترونیک در برخورد تکنوکراسی و حریم خصوصی» در دانشگاه بین‌المللی سوره برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه بین‌المللی سوره، دانشکده فرهنگ و ارتباطات با همکاری معاونت پژوهشی، کرسی ترویجی با عنوان «همگرایی تناقض‌نمای نظارت الکترونیک در برخورد تکنوکراسی و حریم خصوصی» را در روز سه‌شنبه ۱۸ دی‌ماه ۱۴۰۳ برگزار کرد. در این نشست، دکتر امیدعلی مسعودی استاد علوم ارتباطات و رئیس دانشکده فرهنگ وارتباطات، به عنوان ارائه‌دهنده و دکتر یوسف خجیر دانشیار علوم ارتباطات و قائم مقام دانشگاه، به عنوان دبیر جلسه و ناقد حضور داشتند.

دکتر مسعودی به عنوان مقدمه بحث گفت: در جامعه اطلاعاتی امروز، مسئله نظارت الکترونیک و حریم خصوصی به یک چالش بزرگ تبدیل شده است. در گذشته، اطلاعات پراکنده بود و جمع‌آوری و تبادل آن دشوار بود، اما امروزه با گسترش اینترنت و فناوری‌های دیجیتال، داده‌های شخصی ما به راحتی در دسترس نهادها و شرکت‌ها قرار می‌گیرد.

استاد دانشگاه بین المللی سوره ادامه داد: در این میان، چهار خط فکری اصلی وجود دارد: نظارت دولتی، نظارت خودکار توسط کاربران، نظارت پلتفرمی و نظارت بروکراتیک. هر یک از این رویکردها مزایا و معایب خود را دارد. نظارت دولتی ممکن است برای امنیت اجتماعی ضروری باشد، اما می‌تواند به حریم خصوصی افراد آسیب برساند. از سوی دیگر، نظارت پلتفرمی توسط شرکت‌های بزرگ فناوری، مانند گوگل و اینستاگرام، باعث شده است که داده‌های کاربران به کالا تبدیل شود و ارزش اقتصادی بالایی پیدا کند. این شرکت‌ها از داده‌های ما برای طراحی الگوریتم‌ها و جهت‌دهی به رفتارهایمان استفاده می‌کنند.

درادامه نشست، دکتر خجیر ناقد کرسی اظهار داشت: اهمیت این موضوع روز به روز بیشتر می‌شود؛ اکنون جهان چهار جامعه را پشت سر گذاشته است: جامعه اطلاعاتی، جامعه شبکه‌ای، جامعه پلتفرمی و اکنون جامعه مبتنی بر هوش مصنوعی. وی افزود: در این جوامع، مفاهیمی مانند نظارت، حریم خصوصی و رویکردهای دوگانه نسبت به فناوری‌های نوین همواره مطرح بوده است. ما با چهار رویکرد اصلی نسبت به فناوری مواجه هستیم: خوشبینانه، بدبینانه، عملگرایانه و انتقادی. هر یک از این رویکردها دیدگاه متفاوتی نسبت به تأثیرات فناوری بر جامعه ارائه می‌دهند.

قائم مقام دانشگاه درپایان این نشست تاکیدکرد: در رویکرد خوشبینانه، فناوری‌های نوین به عنوان ابزاری برای توسعه جامعه و دستیابی به دموکراسی و مشارکت بیشتر دیده می‌شوند. در مقابل، رویکرد بدبینانه نگران تأثیرات منفی فناوری بر حریم خصوصی و آزادی‌های فردی است. رویکرد عملگرایانه معتقد است که هر فناوری مزایا و معایبی دارد و باید با آگاهی از این جنبه‌ها از فناوری استفاده کرد. در نهایت، رویکرد انتقادی بر این باور است که فناوری‌ها توسط صاحبان قدرت جهت‌دهی می‌شوند و می‌توانند به ابزاری برای کنترل و سلطه تبدیل شوند. این رویکردها نشان می‌دهند که ما باید در استفاده از فناوری‌های نوین هوشیار باشیم و تعادل مناسبی بین نظارت و حریم خصوصی برقرار کنیم.